Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mnie.Alezapłacimizato,choćbymmiałpółrokusiedzieć
wwięzieniu!Występuj!
Iwuniesieniuwoźnicacisnąłnabrukswójkapelusz,zrzucił
okularypanuPickwickowi,wystosowałjednouderzeniepięściąwnos
panaPickwicka,drugieuderzeniepięściąwpiersipanaPickwicka,
trzeciewokopanaSnodgrassa,czwarte,dlarozmaitości,wkamizelkę
panaTupmana,potemjednymskokiemwypadłnaśrodekulicy,
następniezeskoczyłznowunachodnikiwkońcuwyparłtęodrobinę
powietrzadooddychania,jakąnaraziezawierałypłucapanaWinkle’a.
Wszystkotoodbyłosięwjakieśdwanaściesekund.
–Czyniematukonstabla?–zapytałpanSnodgrass.
–Wpakujciegopodpompę–doradzałjakiśprzekupieńzgorącymi
pasztecikami.
–Zapłaciszmizato!–wołałpanPickwick,oddychając
ztrudnością.
–Szpicel!–krzyknęłokilkagłosówztłumu.
–Występujcie!–bełkotałwoźnica,przezcałytenczasnie
przestającmłynkowaćpięściamiwpróżni.
Ażdotądtłumzachowywałsiębiernie,alegdyzustdoustprzeszła
wiadomość,żepickwickiścisąszpiegamipolicyjnymi,obecnizaczęli
roztrząsaćzwielkimroznamiętnieniem,czynienależałobypostąpić
wedługwnioskuprzekupniagorącychpasztecików.Niepodobna
odgadnąć,doczegobytodoprowadziło,gdybyinterwencjapewnej
nowoprzybyłejosobistościniepołożyłakońcatejawanturze.
–Cotojest?–zapytałmłody,wysmukłyczłowiekwzielonym
fraku,wychodzączbiurapowozówpublicznych.
–Szpicel!–wrzasnąłtłum.
–Tofałsz!–zawołałpanPickwickzwyrazem,którypowinienbył
przekonaćkażdegonieuprzedzonegosłuchacza.
–Czytak?–zapytałmłodyczłowiek,torującsobiedrogęprzez
