Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wotwarciubramrajuniżnaszeludzkiemodlitwy.
Rozejrzałemsiępopodwórku.Życierozkwitało
wnajlepsze.Podwórkobyłopodkoszonetylkoprzydomu.
Bliżejoboryistodołysoczysta,zielonatrawawystrzeliła
naponaddwadzieściacentymetrów.„Dziadekmusiałjuż
byćsłaby”–pomyślałemiznowupoczułemukłucie
wyrzutówsumienia,bopowinienembyćprzynimimu
pomóc.ZobaczyłemwyczołgującegosięzbudyMorusa.
Poznałmnieizamachałradośnieogonem.Podszedłem
doniego.Ukucnąłemipogłaskałemgo.Morusbył
czarnymkundlemzkrótkąsierściąinieproporcjonalnie
długimogonem.Musiałbyćbardzostary.Odkąd
pamiętam,zawszepilnowałpodwórka.Miałbudętużobok
stodoły,alealbodeskizbutwiały,albojenajzwyczajniej
przegryzł,dziękiczemuwydrążyłsobiejamęwsianie,
wktórymchowałsię,gdynadciągałysilnemrozy.Gdy
byłemmniejszy,właziłemtamrazemznimistawałem
sięniewidzialnydlawszystkichwkoło,samemu
obserwującprzezszparypodwórko.
Chciałemznowubyćtymsześcioletnimpędrakiem,
którynanowomógłbystaćsięniewidzialny.
Dziadekleżałwtrumniewpokojuzakuchnią.Całydom
składałsięzczterechpomieszczeń,awliczającsień
zpiecemchlebowym–zpięciu.Polewejstroniebył
pokój,wktórymzazwyczajspałem,azanimkomora,
gdziebabciaprzechowywałamąkę,kasze,słoiki
zkompotami,grzybami,ogórkamiikiszonąkapustą.
Pokójniebyłogrzewany,więczimąspałosięwnimpod
dwomapierzynami,aranooknaupstrzonebyły
fantastycznymiwzoramigeometrycznymi,którekreślił
mróz.Znajdowałasięwnimwielkadrewnianaszafa,
drewnianystółzczteremakrzesłamiiłóżko.Wrogustała
skrzynia,anadniąwisiałkrzyżiodpustowyobrazśw.
JózefatrzymającegonarękachmalutkiegoJezusa.Wtym
pokojudawnotemumieszkałmójtata.
