Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
chatąraczejwieśniacząniżdworempańskimbędący.Naniskich
modrzewiowych,zmurszałychisypiącychsiępróchnemścianach
trzymałsięjeszczetynk,którymjeobrzucono,niedawnozapewne,
gwoliwzmocnieniurozpadającychsiębierwionidesek.Czterymałe
okienka,osześciuszybkachkażde,zfrontudworuujmowałyproste
drewnianeokiennicezwyciętymiugórysercami.Pośrodkutychokien
niskie,jakcałedomostwo,drzwipodwójne,sięgająceprawiedachu,
prowadziłydoniewielkiejsieni.Wnętrzedomkupp.Konopnickich
mieściłopięćpokojów,kredensikuchnięorazspiżarnię,dwieostatnie
izbygospodarskiewychodzącenadrugąsieńodtyłudomu,gdzietuż
zaczynałsięogróddworski.Zsieninaprawowchodziłosię
dosaloniku,nalewozaśdopokojujadalnego,azanimdosypialnego
ojcap.Konopnickiego,sędziwegoizamaszystegop.Wawrzyńca.
Zsalonikudwaoknawychodziłynaklombślicznych,rosłych,
starychjesionów,dodziśdniadoskonalezachowanych,któreocieniały
równieżtrzecieoknoszczytowe,mniejsze,sąsiedniegomaleńkiego
pokojusypialnegoMariiKonopnickiej,wktórympodobnolubiła
przebywaćnajdłużej.[…]
NiebyłoonozresztąjedynymmiejscemwybranymKonopnickiej
wBronowie".
Mariapisała:
„…niewiem,cosięskładanamojąswobodę,czytenstaryogród
zwielkimi—przypominającymiWaszekasztany—jesionami
ibiałodrzewami,zleszczynowąigrabowąaltanką,wktórymmójgapa
Andruśzbieradziśgąsienice…”.
ANaimskiuzupełniajejsłowa:
„Opróczbowiemjesionówstojącychwrazzżurawiemstudnijakby
nastrażydworkupp.Konopnickichi[…]staregorozłożysto-kulistego
kasztanabyłytamjeszczeinnedrzewafaworytalneówczesnej
dziedziczki.
Wdawnymogrodziedworskimdróżekiścieżek,krzewów
