Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jąopisują,nietylkowtejchwili.
–Musiszodejść–żądabardziejstanowczo.–Jestemwstanie
opieraćsiętylkoprzezpewienczas.Proszę.
Wiem,żemanamyśliopórprzedżądząkrwi,którapłyniewżyłach
żyjącejistoty.
–Znajdziemywyjście–powtarzamstanowczo.
–Jakieniby?–pytapustymgłosem.–AniIzyda,aniIzrafilnie
wierząwmożliwośćpowtórnejprzemiany.Totylkojednozkłamstw
Seta.Ajaktyuważasz?
Odsuwamsię,żebyułatwićjejzachowanierównowagi.
–Zawszetwierdził,żeinsygniazdołającofnąćprzekleństwo.Ale...
Iskierkanadzieiwjejoczachgaśnie,zanimzdążyłemdokończyć
zdanie.
–Niechcęsłyszećtwojegoale.Idź.Idźjuż!–syczynamnieiw
końcutraciopanowanie.Nawetjeżeliwtejchwilijejzachowaniemnie
przeraża,todlaosobytużpotransmutacjijestonozdecydowanie
bardziejnormalneniżtenstoickispokój.
Wstaję.
–Potrzebujęświeżejkrwi.
Jejtęczówkibarwiąsięgłębokączerwieniąnakrawędziach.
Wyglądają,jakbymalarzzaczynałwypełniaćjekolorem.Jejskóra
tracibłysk,stajesięmatowa.
–Zarazwracam.
Transmutacjasamawsobieniejestnajgorsza.Najgorszeciągle
jeszczeprzednią.Mimotoniechcęjejrobićniepotrzebnejnadziei.
Prawdajesttaka,żesamniewiem,wcoSetwierzyłnaprawdę,aco
namkłamliwiewmawiał.
–Niewracaj.–Odwracagłowę.Głosjejsięłamie.–Niechcęcię
