Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozległysięśmiechibrawanagradzającejegopoczuciehumoru.
Zamyśliłemsię.Mimozgiełkumojewspomnieniapożeglowały
kucałkieminnejwigilii.
–Któragodzina,skarbie?–zawołałazłazienkimojażona.
Zerwałemsięnarównenogi,spojrzałemnazegar.
–Jużpiąta.Proszęcię,zaraztrzebawychodzić.Przecieżrodzice
niebędączekalizwigiliąwnieskończoność.
–Jeszczepięćminut!–odkrzyknęłazniekształconymgłosem.
Opadłemzpowrotemnafotel.Odgodzinysiedziałemwnim
ubranywkurtkęibuty.Zdajesię,żenawetzasnąłem.„Azresztą,
comnietoobchodzi?!”-pomyślałem.„Zacznąbeznas!Wielka
miatrakcja!”
–Wieszco,kochanie–mruknąłemdoprzechodzącejobokżony
–cośniemamspecjalnieochotywychodzićzdomu.Wiem!Wiem!
Lepiejjużnicniemów!
Jejspojrzeniestarczyłomizacałykomentarz.
„Nooo!Gotowa!Nareszcie!”–pomyślałem.
–Idźdosamochodu,ajapozamykam–zadysponowałem.
Żonazbiegłaposchodachzlekkością,jakiejbymsięponiejnie
spodziewał.
–Zadowolona?–zapytałemkluczytrzymanychwręku.
Zamknąłemwszystkiezamkiipodążyłemślademżony.
Rodzicemieszkalidwieuliceodnas,alewypadałoprzyjechać
samochodem.„Przecieżwszyscyprzybędąautami,awyjakdziady
chcecieprzyjśćnapiechotę?”–zapytałamamusiaretorycznie
wewczorajszejrozmowietelefonicznej.
Dojeżdżamypopięciuminutach.Nawetszybyniezdążyły
rozmarznąć!
Wchodzimydobloku.Naklatceschodowejpachniesmażonykarp.
„O!Zgasłoświatło.Aleheca,możetojakaśgrubszaawaria?”
–ucieszyłemsię.
Gdzietam!Żonajużnamacaławłącznik.Znowucałaklatkatonie
wnieprzyjemnymświetlejarzeniowym.
„Ciemnośćkrzepnie,blaskciemnieje!”–rozlegasięzadrzwiami,
którewłaśniemijamy.
