Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zatrzymaliśmysiępodoświetlonymrzęsiściehotelowym
baldachimem.
Podbiegłboyzwielkimparasolemiotworzyłnamdrzwi.
Podążyliśmyzanim,osłanianitroskliwieprzedwiatrem,wstronę
drzwiwejściowych.
Bogdanodprowadzałnaswzrokiem,stojącprzyotwartych
drzwiachauta,ażdomomentu,kiedyweszliśmydorozświetlonego
holu.Wproguodwróciłemsięigestemrękipodziękowałemkierowcy.
Ukłoniłsię,zdejmującszoferskączapkę.
Obsługapomogłanamwprzygotowaniudowejścianasalę
bankietową.Potempoprowadzononasdojejdrzwi.
–Paniipanmagistrisludi–zaanonsowano.
Podszedłojciec,uścisnęliśmysięwylewnie.Podałramięmojej
żonieipoprowadziłjąwstronęmiejsca,którezajmowałamama.Panie
przywitałysięzwidocznąsympatią,potemjaucałowałemmaminą
dłoń.
–Siadajcie,proszę–prawiejednocześniepowiedzielirodzice.
–O,tamjestdlawasprzygotowanehonorowemiejsce–ojciec
wskazałdwakrzesła,właściwietrony,nakońcustołu.
Kiedyzdążaliśmykuwskazanymmiejscom,wszystkiemijane
osobyodkłaniałysięnamżyczliwie,awokółżonyzkażdąchwiląrósł
corazwiększyorszakpańciekawychjejkreacjiikomentarzy
towarzyskich,jakiezwyklejejciętyjęzykpozwalałgłosićzwielką
swobodąwśródwybuchówperlistegośmiechu.
Usiedliśmy,ajeszczewielepańnieopuszczałonaszejrozbawionej
gromadki.
Tymczasemojciec,nadrugimkońcusali,wszedłnaspecjalnie
wtymceluprzygotowanepodwyższenie.
Klasnąłkilkakrotniewdłonie,byprzerwaćogólnyharmider.
–Moidrodzy–zacząłpośródzapadającejzwolnaciszy.–Moi
drodzy–dzisiejszawigiliajestjużmojąosiemdziesiątązrzędu.
Rozległysięoklaski.
Ojciecukłoniłsię,uciszyłwszystkichgestemrąkikontynuował:
–Wzwiązkuzczymnadzisiejszywieczórprzygotowałemdlawas
kilkaatrakcji.
Pośródzebranychrozległsiępomrukzadowolenia.
