Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dowieść,żesięomylili,żechoćmały,królMaciuśkraj
swójobronićpotrafi.KartkaFelkagłosiła:
Trzypaństwawypowiedziaływaszejkrólewskiejmości
wojnę.Ojciecmójzawszeobiecywał,żenapierwszą
wieśćowojnieupijesięzradości.Czekamnato,
bozobaczyćsięmusimy.
IMaciuśczekał:myślał,żetegodniajeszczewezwą
gonanadzwyczajneposiedzenierady–iżeterazon,
Maciuś,on–królprawowity–obejmiesterpaństwa.
Naradajakaśistotniesięwnocyodbyła,aleMaciusianie
wezwano.
Anazajutrzzagranicznynauczycielodbyłznimlekcję
jakzwykle.
Maciuśznałetykietędworską,wiedział,żekrólowinie
wolnokaprysić,upieraćsięizłościć,tymbardziejwtakiej
chwiliniechciałwczymkolwiekubliżyćgodności
ikrólewskiemuhonorowi.Tylkobrwimiałzsunięteiczoło
zmarszczoneikiedypodczaslekcjispojrzałwlustro,
przyszłomunamyśl:
„WyglądamtakprawiejakkrólHenrykPorywczy”.
CzekałMaciuśnagodzinęaudiencji.
Alekiedymistrzceremoniioznajmił,żeaudiencjajest
odwołana,Maciuśspokojny,alebardzoblady,powiedział
stanowczo:
–Żądam,abybezzwłoczniewezwanodosalitronowej
ministrawojny.
„Wojny”Maciuśpowiedziałztakimnaciskiem,
żemistrzceremoniiodrazuzrozumiał,żeMaciuświejuż
