Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
-wdwóchtomach-Latopiskijowski.Analogię,codowydawaniaposzczególnychzabytków
wchodzącychwskładkolekcjihistorycznych,znajdujemyzresztąwprzypadkuedycjiinnych
pomnikówśredniowiecznegodziejopisarstwa.Wspomnijmychoćbyprzykładowooposzczegól-
nychautonomicznychczęściachzawartychwpolskiejWielkiejKronice.
***
Pracezespołuskładałysięzkilkuetapów.Napoczątku2014r.A.JusupovićorazD.Dą-
browskiuzyskaliskanyifotografie5interesującychnasrękopisów,wktórychpozaPowieś-
ciądorocznąiLatopisemkijowskimzachowałasięKronikaRomanowiczów:chlebnikowskie-
go,pogodinskiegoijermołajewskiego(zeskanowanychwRosyjskiejNarodowejBibliotece
wPetersburgu)orazipatiewskiegoiBundura/Jarockiego(sfotografowanegoprzezA.Jusupo-
viciawBiblioteceAkademiiNaukwPetersburgu).Wówczasobajbadaczedokonalikrytyki
zewnętrznejkodeksów.Wczerwcu2014r.D.Dąbrowskizapoznałsięzjedynąobejmującą
KronikęRomanowiczówdziewiętnastowiecznąkopiąnaszegozabytku(konkretnie,rękopisu
ipatiewskiego)przechowywanąwRosyjskimPaństwowymArchiwumAktDawnych(PГAДA)
wMoskwie.Bazarękopiśmiennaprojektuuzupełnionazostaławlistopadzie2015r.,kiedyto
D.DąbrowskiprzeprowadziłwBiblioteceKsiążątCzartoryskichwKrakowieautopsjętzw.rę-
kopisukrakowskiego,zawierającegosięwTekachNaruszewicza.
Podokonanymodczycierękopisuchlebnikowskiego(iuzupełnieniupodstawyowarianty
zczterechpozostałychmanuskryptów)przezA.JusupoviciaisprawdzeniuichprzezD.Dą-
browskiegoorazI.Juriewąpodkątemfilologicznym,redaktorzytomuponowniew2016r.
udalisiędoPetersburga,żebysprawdzić,przedewszystkim,odczytgloszeskanóworaztrudno
czytelnychmiejsc.WtymteżrokuD.DąbrowskizpomocąA.Jusupoviciazacząłprzygotowy-
waćkomentarzedoedycji.Równolegledopracnadkrytycznymwydaniemtrwałotłumaczenie
tegozabytkupiśmiennictwastaroruskiego,któregogłównymwykonawcąbyłD.Dąbrowski
zwkłademwkorektęitłumaczeniekońcówkiA.Jusupovicia.
Ponadtoprzezcałyokrestrwaniaprojektu(2013-2017)byłyprzeprowadzanekwerendy
wbibliotekachiarchiwachpolskich,austriackich,czeskich,rosyjskich,ukraińskich,niemie-
ckich,białoruskichiwęgierskich.
Musimyzżalemzaznaczyć,żebezskuteczneokazałysię-zewzględówpragmatycznych
relatywniewąskie-poszukiwaniainnychrękopisówzawierającychzabytek.
Ograniczoneśrodkifinansoweiczasspowodowały,żeokazałosięniemożliweprzepro-
wadzenierozległychstudiówarchiwalnychmogącychdaćrozszerzeniewiedzyokopistach
rękopisówiglosatorach,awięcinadrecepcjąposzczególnychmanuskryptówzabytku.Nie
oznaczatooczywiście,żebadaniatakie-wmiaręmożliwości-niebyłyprowadzone.Wich
ramachzapoznanosięm.in.ztzw.RękopisemLwaKiszki
17
,LatopiścemLeontijaBobolinskie-
go
18
orazzbioremhistorycznym,któregoautorstwoN.P.Kowals’kyjiJu.A.Mycykprzypisują
JanowiBinwilskiemu
19
.
Przeprowadzonebadanianadrecepcjązabytku,choćmiaływłaściwiecharakterrekone-
sansu,itakjednakpozwoliłynawyciągnięciepewnychnowychwnioskówizweryfikowanie
konkretnychustaleńobecnychwliteraturze.
17
ЦДIAУЛ,фонд201,оп.4,№421:PyкописмитрополитаЛьваKишки.
18
19
BibliotekaPAN,sygn.281.
BAH,4,7.25;H.П.Koвальский,O.A.Mыцык,Украинскиелетописи,nBoпросыистории”1985,nr10,s.86.
—11—
