Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
staregoLuoodzianegowbrudnełachmany.Pełen
zadowoleniapowiedziałmi:
–Dostajęterazemeryturę.
Powyprowadzcenieczułem,żeNanmenjestmitak
bliskie,jakpowinnybyćrodzinnestrony.Przezdługi
czasuparcieobstawałemprzytym,żewspominanie
wydarzeńzprzeszłościczydawnegodomu
towrzeczywistościtylkoprzykrywkadlabezradności.
Nawetjeślitowarzyszątemujakieśemocje,topełnią
tylkofunkcjędekoracyjną.Gdykiedyśpewnamłoda
kobietabardzogrzeczniezapytałamnieomoje
dzieciństwoidom,nieoczekiwaniewpadłemwgniew:
–Czemuchcesz,żebympowróciłdorzeczywistości,
zktórejjużuciekłem?
JeśliNanmenmiałojeszczecośwartego
wspominania,tobyłatooczywiścietamtasadzawka.
Gdydowiedziałemsięoprzejęciunanmeńskiejziemi,
mojąpierwsząreakcjąbyłatroskawłaśnieojejlos.
Wydawałomisię,żetomiłememusercumiejsce
zostałojużnazawszepogrzebane,takjakpogrzebano
SuYu.
Podziesięciulatachwróciłemwrodzinnestrony
ipewnejnocysamotnieudałemsiędoNanmen–wtedy
byłatojużfabrykaNanmen.Wwieczornymwietrzenie
byłojużczućdelikatnejnutygnojówki,niesłyszałem
teżcichegoszumuroślinnapolach.Mimożewszystko
sięzmieniło,tonadalbyłemwstaniedokładnie
rozpoznać,gdziestałktórydom,iodnaleźćmiejsce,
gdziekiedyśbyłasadzawka.Gdytamdotarłem,serce
zabiłomimocniej.Wświetleksiężycadostrzegłem,
