Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żadnegośladustąddokomendy.Atooznacza,żemusi
nałożyćnasiebietrochęfolii.Dłonierównieżtrzeba
muzabezpieczyć.
–Zajmęsiętym.
–Akiedyzostaniepoddanyoględzinom,przyjmij
odniegoformalnezeznania.
–Okej.Proszętuchwilęzaczekać.
PolicjantkaspoglądaszybkonaAdama,poczym
opuszczasalon.Wokółnichlampybłyskowe
rozświetlająścianypokoju.
–Proszęmniepoprawić,jeślicośprzekręciłem–mówi
WaageiporazkolejnywbijawzrokwAdama.
–Nawiązujepankontaktzcałkowicieobcąpanu
dziewczynkąwcentrumOslo.Dziewczynką,która
wżadensposóbniedajepanuznać,żepotrzebuje
pomocy.Akiedyodrzucapropozycjęodprowadzenia
dodomu,panitakpostanawiająśledzićiprzychodzi
zaniąażtutaj.Aleniedecydujesięnarozmowęzjej
matką,tylkozwlekaztymdodzisiaj.
–Wczorajniemiałemczasu–odpowiadaAdam.–Poza
tymchciałemtylko…
–Chwileczkę–przerywamuśledczy.–Jeszczenie
skończyłem.Zjawiasiępantutajiwchodzidobloku,
następniedojejmieszkania,gdziepostrzelonodwie
osoby–kontynuujeWaage.–Akiedymyprzybywamy
namiejsce,szybkoodkrywamy,żedotykałpantutaj
różnychrzeczy,wznacznymstopniuutrudniającnam
wykonywanieobowiązków.
Waagepatrzynaniego.
–Gdybybyłpannamoimmiejscu,jakbypan
tozinterpretował?
