Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
Literackiepraktykicodziennościstanowiąpróbępołączeniamyśliliteratu-
roznawczejzpodstawowymiintuicjamibadańnadcodziennością.Jakoże
ważnejestdlamniewieloaspektoweugruntowanieteoriiliterackichpraktyk
codzienności,zasadniczaczęśćpracypoświęconajestteoretycznemupod-
budowaniuproponowanegopodejściabadawczegoorazrozważaniomme-
todologicznymomożliwościachjegorealizacjibadawczej.
Stawianewksiążcetezychciałbymprzedstawićwkontekście,popierwsze,
polskiejtradycjibadańliteraturoznawczych(przedewszystkimtendencjicha-
rakterystycznychdlabadańlat70.orazpropozycjitowarzyszącychnkulturo-
wemuzwrotowi”zprzełomuXXiXXIwieku)oraz,podrugie,współczesnych
refleksjiosztuce,inspirowanejwznacznejmierzesztukamiplastycznymi.
Połączenietychdwuperspektywbędziedlamnieśrodkiemprowadzącym
dozdefiniowanialiterackichpraktykcodzienności.
Wpracytejzajmujęsięrelacjąsztukiicodziennościrozumianąwsposób
późnonowoczesny.Sztukato–jakpowiadałJacquesRancière–nautonomicz-
naformażycia”.nFormułętę”,powiadaRancière,nmożemy[ł]odczytywaćna
dwasposoby:wygrywającautonomięprzeciwżyciulubżycieprzeciwauto-
nomii–atradycjetychinterpretacjimogąsięzesobązderzaćlubprzecinać”
1
.
Zformułytejwywieśćmożnatrzy–dobrzenamznane–typyrelacjimiędzy
sztukąażyciem:sztukastajesiężyciem,życiesztukąlubżycieisztukawy-
mieniająsięwłaściwościami.
Formułansztukaformążycia”służywtejksiążcerefleksjiopowiązaniach
tworzeniaicodzienności.Posługujęsięzatem–przynajmniejnawstępie–
dośćtradycyjnymprzeciwstawieniemtego,coartystyczneitego,cocodzien-
ne.Niechcędowodzić,żetakipodziałistniejewsposóbobiektywny;sądzę
niemniej,żeoddziałujeonzarównonaspołecznąświadomość,jakirefleksję
intelektualnąowspółczesnychpraktykachtwórczych.
Literaturoznawstwowtakokreślonympolurefleksjimapozycjęspecyficz-
ną.Nieodczuło–jaksądzę–równiedotkliwie,coinnedziedzinyhumanisty-
1J.Rancière,TheAestheticRevolutionandItsOutcomes,w:tegoż,Dissensus.OnPoliticsand
Aesthetics,red.itłum.S.Cormoran,NewYork2010,s.118.
7
