Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
todiabełwnimsiedziigna!Wychowaliśmysobie
do​pierodrę​czy​ciela!
–Dosłużysięonnagrody.Staraledwieżyje,asukcesor
wy​że​niegona​tych​miast.
–Możemustaracoza​pi​sze.
–Chyba,toćliżejejnogiipełzajakpies.
–Anastraktujejakchamów.Choćmytakiesamesługi
płatnejakon.
–Oho,fa​na​be​riahrab​ska,agołyjakbicz!
–Żebymuktorazzanasoddał,tobyspokorniał.Ale
wszy​scytchó​rze.
–Toczemupanniespróbujeszpierwszy?–szyderczo
wtrą​ciłgu​mienny.–Panteższlach​cic.
–Właśniedlategoniechcęnatakimszpiegurąk
wa​lać.
–Ijesz​czepy​ta​nie,czybymupando​się​gnąłdotwa​rzy.
Pi​sarzumilkłipochwilioby​dwajza​snęli.
Rządcatymczasemwróciłdostancji,zawołałzasobą
Wartęizabierałsiędoodpoczynku.Obudziłasięjednak
matka,za​kasz​lała,stę​ka​jąc:
–Czytoty,Olek?
–Ja.Nagumnocho​dzi​łem.
–Acosły​chaćwpa​łacu?
–Niewiem.Zapewnespokojnie,kiedymałanie
przy​szła.Niechmamaśpi!
Zapanowałacisza.Wichernadworzeszalałiśnieg
zdeszczembiłoszyby,słychaćbyłoniekiedytrzask
łamiącychsięgałęzi.Rządcazasnąłsnemkamiennym,
spokojnyterazdorana.Śniłomusięjakieśpolowanie,
krzyki,na​ganki,gra​nieoga​rów,strzały.Wtemsięock​nął.
ToWartaujadałauokna,wktórektośstukał,amatka