Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wdołku.
–Takźle?
–Odkiedysześćrazysiedemtopięćdziesiątdwa?
–Wpadłemwpanikę…
–Istotnie,wpadłeś–potwierdziłTsadkiel,kładąc
zeszytzpowrotemprzedBożkiem.–Trzykrotnie.
–E,tonawetnietakź…
–Trzykrotniewjednymprzykładzie.
–A.Toźle.
AkuratgdydokuchnizaszedłwujaszekTuru,
zwabionyczarownąwoniąpomidorówki,Bożekwkońcu
zdołałtrafićzmnożeniemsiedmiuprzezsiedemwwynik
czterdzieścidziewięćiztegowysiłkuprawiezjechał
zkrzesłanapodłogę.Leczzapytanysekundępotem,ile
towtakimrazieczterdzieścidziewięćdzieloneprzez
siedem,zawiesiłsięnaamen.
WujaszekTurupokręciłgłowąznadkopcamakaronu,
któryusypałsobiewmiseczceiprzystroiłnatką
pietruszki.Nieżebywątpiłwpedagogicznetalenty
Tsadkiela.Wręczprzeciwnie,jegozdaniemposągowy
aniołstróżidealnienadawałsiędonauczaniadzieci
imłodzieży.Byłcierpliwy,logicznyikonsekwentny
ażdobólu(własnegolubcudzego),noipotrafił
zestoickimspokojemmówićdościanytakdługo,
ażścianamuodpowiedziała.Itozsensem!Nie,nie
natympolegałproblem,aprzynajmniejniezdaniem
wujaszka.Totabliczkamnożeniapoprostuniepasowała
doBożkowegomózgu.
–JakbyśpróbowałwgraćmapęFinlandiinatoster
