Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dobiegajągosłowa„kontrolowanewyburzenie".Zzadowoleniemkiwa
głową,jakbynafestynieusłyszałwłaśnie,żejegonumerekwygrywa
naloterii,izaczynapowoli,zuśmiechemodsuwaćsięodstolika.
–Aponieważksiążkinigdzieniebyło,stwierdziłem,żelepiej
poszukamwjakimśantykwariacie,comiszkodzi,najwyżejbędęmiał
dwie,isłuchaj,Evženie–ciągnęgozapołykurtki–cozazbieg
okoliczności.WpadamdoantykwariatunaOpletalovej,iwidzęjąjuż
odsamiutkichdrzwi.Przeznaczeniejaknic!Czekała,ażponiąprzyjdę
zdaleka.Jesteśmyistotamidalekości,Evženie,jakpisałBřezina[2]...
–obiemarękamiciągnęgo,żebyposadziłtyłekzpowrotemnakrześle,
alezapóźno–jużwstał,więcgopuszczam.Evženchwytafacetaibez
słowawywlekawstronędrzwi,ułatwiającmupodróżkopniakami,
poczymwyrzucawotchłańwieczornegomroku.Całaknajpa
obserwuje,leczniktniepiśniesłówka.NawetFrantasprawiawrażenie,
żejedyne,cogointeresuje,toto,żebymiałidealnieumytekufle.
–Wybacz–mówiEvžen,siadajączpowrotemdostolika.–Tonie
mogłoczekać...Oczymmówiłeś?
Dochodzęwięcdosedna,opowiadam,żewracającztego
antykwariatu,skręciłemnaVáclavák[3],atammójzięciunioRobert
spacerujesobiezjakąśszmatą,obejmującjąwładczowtalii,
noicomiwówczasztegoprzeznaczenia?Czytenwidokczekałtam
namnietakjakwcześniejksiążka?!
–Krewmiwżyłachzastygła,Evžen,napierwszyrzutokabyło
jasnejakstrzałwpysk,żetaparkaznasiębardziejniżzażyle!...
Towidać.Odrazuwidać,jakzachowująsięludzie,międzyktórymi
doniczegoniedoszło,ajakci,którzymajątodawnozasobą.
Topoprostuwidać.OstrożnieśledziłemichprzezcałyVáclavák,
potemjeszczekawałekpoNárodní[4]idalej,ażdojednejztychjego
pizzerii,wktórejobojezniknęli.BiednaJulia,nacojejprzyszło?
IcobędziezMíšą?
