Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–sądzącpochłodzącejsięwkublelodubutelce
–kosztowałmajątek,alewedługniegosmakowałjak
szczyny.
Szczupły,szpakowatybrunetodprawiedwóchgodzin
przeglądałlokalnąprasęi,cogorsza,nadalniktmunie
towarzyszyłwtymprzedpołudniowymrytuale,więc
KonradGronczewski–książęwrocławskiegopółświatka
ibyłyżołnierzLegiiCudzoziemskiej,którywczasach
służbyzawodowośledziłludzi–niebyłwstanie
dowiedziećsięoswoimceluwięcejniżto,cojużonim
wiedziałprzedprzyjazdemdotegomiasta.
–Niechcięszlag–mruknąłdosiebieKonrad
iponownieupiłłykkawy.
Wybranyprzezniegostolikznajdowałsięwpierwszym
rzędzie,zarazprzychodniku.Gronczewskimiałwięc
doskonaływidoknacałyPortHercule,iżebysięuspokoić,
znówspojrzałnajegoszmaragdowewodyodbijające
wolneodchmurniebo.
Wmarinienieprzerwaniekołysałysięleniwiejachty
iżaglowce.Miarowydźwiękolinowaniauderzającego
omasztyprzebijałsięprzezszumprzejeżdżającychulicą
samochodów.Odgłosomtymwtórowałypokrzykiwania
zniecierpliwionychmew.Wieczniegłodne,latałynad
portem,sprawdzając,czymożeudaimsięukraśćcoś
zestolikówlicznychkawiarniibarówokalającychmarinę.
Znałtodziwnepaństwo-miastocałkiemdobrze.Jego
typowyzapach–tęcharakterystycznąmieszankęwoni
morskiejwody,unoszącejsięwpowietrzurazemzbryzą,
suszącychsięnasłońculin,rozkładającychsięryb,
drogichperfum,spalinirozgrzanegoasfaltu.Znałtutaj
