Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
itakwolałmówićści​szo​nymgło​sem.
–Chcemytylkoodzyskaćkodydokontbankowych.Albopowiedz,
gdziejestjegonotes.
Aleksander,którymkiedyśbyła,uśmiechnąłsięzmęczonym
uśmie​chem.
–Spa​li​łamgo.
–Akody?
–Pamię​tamje.
–Podajnamjeisiędoga​damy.
–Puści​ciemniewolnoizapo​mnimyosobie?
–Dla​czegonie?Napewnocośsięwymy​śli.
Sasza,któryterazbyłOlą,uśmiechnąłsięodruchowo,odsłaniając
zęby.Ażzabolało.Narkotykimusiałyjeszczekrążyćwekrwi,bomiał
wra​że​nie,żeuśmiechprze​tniemugłowęigóraodpad​nie.
–Doga​damysię?
–Nie.Najpierwmniestądzabierzcie,awtedymożemysię
doga​dy​wać.
–Nieuła​twiaszsprawy.
–Niczegowamniebędęuła​twiać.Tojamamdostępdotychkont.
–Sobieteżnieułatwiasz–westchnąłKoniecznyipodniósłsię
zkrze​sła.
Wychodzączizolatki,porucznikKoniecznywydałpolecenie
pielęgniarzom,żebyograniczylipsychotropy,aleniedawalijej
spo​koju.