Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ześciśniętegogardławyrwałomusiębezkontroli:
–Jakto?
–Srakto!–krzyknęła.–Całymidniamijesteśwpracy,takcięniby
tatwojarobotarajcuje,żejużnawetmojejwydepilowanejcipkinie
zauważyłeś.AZdzichuzobaczyłimusięspodobała.–Uśmiechnęła
się,pokazującjęzyk.
Wstałzfotela.Wiedział,żemusicośzrobić,ajednakniczegowięcej
niewymyślił.Zakręciłsię,ażnogimusięzaplątały.
–Tylkomitutajniemdlej,jacięcucićniebędę–przestrzegła.
Mdlećniemiałochoty,choćmożetobyłobyjakieśwyjście.Ale
skoroniedostałpozwolenia…Poszedłdokuchni.Włączyłczajnik.
–Mnieteżzróbherbatę,tylkoniczegoniedosypuj–zawołała.
Zrezygnowałzherbaty.Wprzedpokojuwsunąłnogiwrozczłapane
półbuty.Wychodząc,zawył:
–Zabijęchuja!
Drzwizamknąłjednakdelikatnie.
***
Przedblokiemoddalonymmożeokilometrodtego,wktórym
mieszkaliJerzyzKryśką,zatrzymałsiępolicyjnyradiowóz.
Pospieszniewyszlizniegodwajfunkcjonariuszeiotworzyli
niedomkniętedrzwiklatkischodowej.SierżanciJanGoleńiLeszek
Miłekniezapaliliświatła.Odrazuwięczauważyli,żedrzwi
domieszkanianapierwszympiętrzesąuchylone.Goleńsięgnął
dokaburypopistolet.Miłekgopowstrzymał.
Najpierwzapukali,agdyniktnieodpowiadał,weszlidośrodka.
Wkorytarzunaurządzeniudoćwiczeńgimnastycznych,
przymocowanymdosufitu,wisiałzpętląnaszyimężczyzna.Drugi,
zrozbitągłowąikrwiąspływającąpotwarzy,siedziałopartyościanę.
Gdysiępojawili,tennapodłodzeotworzyłoczy,jakbysięprzebudził.
–PanredaktorMaciąg?–SierżantMiłekprzykucnąłprzyrannym.
