Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
goobchodzi?
—Itojakiwiek?—zapytałamłodsza.—Przecieżniejesteśmy
wjednymwieku.
—Niewtrącajsię,Lavvy!—skarciłająBella.—Poczekaj,
ażbędzieszwwiekustosownymdozadawaniatakichpytań!Aty,
ojczulku,zapamiętajmojesłowa.MiędzymnąapanemRokesmithem
objawiłasięinstynktownaantypatiaigłębokanieufność.Zobaczysz,
żewynikniestądcośzłego!
—Kochanieimojepanienki!—odrzekłspokojniecherubiniczny
ojciecrodziny.—MiędzymnąapanemRokesmithemobjawiłosię
osiemsuwerenów,myślęwięc,żewynikniestądcośdobrego
nakolację,jeżeliszybkouzgodnimysprawęjadłospisu.
Byłtogładkiiprzyjemnyzwrotrozmowy,bowystawneposiłki
rzadkotrafiałysięwgospodarstwiedomowymWilferów,akształtne
iozdobionedołeczkamiramionapannyBellinierazkomentowały
regularnepojawianiesięodziesiątejwieczoremtegosamegowciąż
seraholenderskiego.Zdawaćsięmogło,żenawetskromny„Holender”
jestświadomywłasnegobrakuurozmaicenia,gdyżnafamilijnystół
przybywałzazwyczajzroszonypotemzażenowania.Pozwięzłej
dyskusjinatematzaletsznyclicielęcych,nerkówkiihomarazapadła
decyzjanakorzyśćsznyclicielęcych.PaniWilferuroczyścierozdziała
sięzchustkiorazrękawiczek,costanowićmiałoofiarnywstęp
doprzysposobieniapatelni,aR.W.wewłasnejosobieudałsię
pozakupwiktuałów.Niebawemwróciłniosącowewiktuały
wświeżymliściukapuścianym,gdzieplasterszynkiczuleobejmował
cielęcinę.Wkrótcezpatelninaogniujęłydochodzićmelodyjne
syczeniaijakgdybyprzygrywaćwesołymodblaskiemtańczącym
wprzytulnychsalonachdwupełnychbutelek,któredekorowałystół.
Lavvyrozpostarłaobrus.Bellauznawanabezzastrzeżeńozdoba
rodziny—siedziaławnajwygodniejszymfoteluizatrudniałaobieręce
przyukładaniuwłosówwdodatkowefale,aodczasudoczasurzucała
krótkiewskazówkityczącekolacji:
—Mocnowysmażony,mamusiu.
—Postawprostosolniczkę,mojapanno!Niebądźżemałąflądrą!
Wtymczasieojciecrodzinyoczekiwałkolacjisiedzącmiędzy
nożemawidelcemipobrzękującwkieszenipieniędzmipana
