Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rokesmitha.Wreszcienapomknął,żesześćzośmiusuwerenów
przyszłoakuratwporędlawłaścicieladomu,iułożyłjewstosik
nabiałymobrusie,bydobrzesięimprzypatrzeć.
—Niecierpięwłaścicieladomu!—rzuciłaBella,alespostrzegłszy
żałosnywyraztwarzyR.W.,usiadłaobokniegoprzystoleitrzonkiem
widelcajęłaczochraćmuwłosy.
Doobyczajówrozpieszczonejpanienkinależałoczesanierodziny
—dlategobyćmoże,żesamamiaławłosywyjątkowoładne
ipoświęcałaimniemałostarańiczasu.
—Powinieneśmiećwłasnydom,biednyojczulku.Zasługujesz
nato.
—Taksamo,mojedziecko,jakkażdyinny.
—Mniezależybardziej,żebyśdommiałtyjeden,niekażdyinny
—powiedziałaBellaiująwszypodbródekojca,sczesałanajedną
stronęjegolnianewłosy.—Noiżalmipieniędzyoddawanych
potworowi,którytyleznasciągnie,chociażbraknamwszystkiego...
Wszystkiego!Ajeżelipowiesz...bowiem,żepowiesz,ojczulku:„Ani
torozsądne,Bella,aniuczciwe”,odpalę:„Byćmoże,ojczulku,bardzo
byćmoże,lecztaksięprzedstawiajedenzeskutkówubóstwa
inienawiści,mojejzawziętejnienawiści,doubóstwa”.Teraz,ojczulku,
wyglądaszślicznie.Czemuzawszenienosisztakiejfryzury?
Noimamysznycelki!Jeżelimójjestniedostateczniewysmażony,
wróci,mamusiu,napatelnię,żebybył,jaknależy.
Jednakżesznycelokazałsięwysmażonydostatecznie,nawetnagust
Belli,toteżmłodadamazajęłasięłaskawienajprzódnim,anastępnie
parąwspółzawodniczącychbutelek,zktórychjednazawierałarum,
drugamocneszkockiepiwo.Przyżyczliwejpomocywrzątku
icytrynowejskórkizapachrumuwypełniłpokój,awokolicy
huczącegoogniakoncentrowałsiętak,żewiatrwędrującynaddachem
domuunosiłniewątpliwiesmugidoskonałejwoni,pobrzęczawszy
wprzódnadkominemnibyogromnapszczoła.
—Przyznasz,ojczulku—zaczęłaBella,sączączwolnapachnący
kordiałigrzejącstopęprzedkominkiem—żestarypanHarmonzrobił
zemnie(onimnicniepowiem,bonieżyje)fenomenalnąidiotkę...
Czemutakpostąpił,jaksądzisz?
—Niepodobnaodgadnąć,mojedziecko.Odczasukiedyjego
