Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zupełniezdrowe.WkrótcekrólikzostałznieczulonywziewnieiIzabela
skróciłajegoprzerośniętezęby.Florkazaglądałajejciekawskoprzez
ramię.Nietylkosiekaczeokazałysięzbytdługie–trzonowceurosły
takbardzo,żemocnopokaleczyłypoliczkibiedaka.
Kiedyzwierzakdochodziłdosiebiepozabiegu,technicyzaszylisię
wpokojusocjalnym,bychwilęodsapnąć.
–JaksięmaChojrak?–spytałaFlorkaznadkubkaherbaty.
Bastianwstawiłdomikrofalitalerzpierogów.
–Całkiemdobrze,tylkolekówniechceżreć.Próbujęgonauczyć,
żejaksamzje,todostaniesmaczka,aleniejestprzekonany.
–Możemaszsłabeargumenty.
–Pasztettosłabyargument?
–Musiszznimpoważnieporozmawiaćiwytłumaczyć,
żetowszystkodlajegodobra–powiedziaławesoło.
Prychnąłiuśmiechnąłsięzprzekąsem.
–Najbardziejtoksycznyargumentever.
WtymmomenciewpokojupojawiłasięIza.
–Będępotrzebowaćktóregośzwas.Musimypojechaćnawizytę
domowądochorejświni.
Mikrofalówkazrobiłagłośne„dzyń!”.Bastianpopatrzyłzżalem
natalerzwśrodku.Florkaodłożyłakubekipoklepałagoporamieniu.
–Nojedz,jedz,japójdę.
–Dziękici,dobrakobieto.–Rzuciłjejszerokiuśmiech.
Odwzajemniłagoiposzłazalekarką.
Wkrótcedotarłysamochodemnamiejsce,dogospodarstwapaństwa
Bolków–nazywanychtakodimieniapanaBolesława,głowyrodziny.
Gdymijałytabliczkęznapisem„KASZANKI,KIEŁBASY”,Florka
pomyślała,żetodośćsmutne,pomagaćzwierzętom,októrychsięwie,
żeżyjątylkopoto,bytrafićpodnóż.Pocieszałająmyśl,
żeprzynajmniejzaznająlepszegożyciaodtychzmasowychhodowli.
Napodwórkugospodarzpowitałjeizaprowadziłdochlewu.
–Jamyślę,żetoczerwonka–orzekłpewnymsiebietonem.–Parę
lattemuteżmizłapały.Jaktylkozauważyłem,żecośjestnietak,
tooddzieliłemtęchorąodreszty.
Przeszliobokpoletka,poktórymprzechadzałosiękilkaświńrasy
wielkiejbiałejpolskiej.Wszystkiebyłyczysteidobrzezbudowane;
wyglądałynaokazyzdrowia.Jednawystawiłaciekawskołebprzez
ogrodzenieitrąciłaFlorkęwdłońdługim,wilgotnymryjem.
Dziewczynapogłaskałająpogłowie.
Wobszernymchlewiewjednymzboksówczekałananich
