Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pacjentka:ogromnamaciora.PanBolekpoklepałjąmocno
pomasywnymzadku.
–Otoona,Zula.Mojadziewczynka!–zagrzmiałwesoło.–Reszta
jakreszta,aleZulanigdyniepójdziepodnóż,żonasięśmieje,żemnie
zniąpochowa.O,widzipani,jakiemaczerwone,tuitu,itu?
Izaprzystąpiładobadania.Świniabyłaosowiała,alekiedypoczuła
dotykzimnychrąklekarki,zaczęłaniespokojniedreptaćwmiejscu.
Florkakucnęłaprzyniejipogładziłająuspokajającopodługim
grzbiecie.
Dośrodkawszedłwysokichłopakoanielskiejurodzie:miał
delikatnerysytwarzyidługieblondwłosy.Niósłmiskę,znadktórej
unosiłasiępara.Kiwnąłgłowąwstronęlekarkiitechniczkiiprzywitał
sięgrzecznie.
–Edwin,mówiłem,żebyśzaczekał–zbeształgopanBolek.
Młodzianuniósłnaczynie.
–Tylkomudamjeść,pókiniewystygło.
Podszedłdokątaipochyliłsię,mówiąccościcho.Mężczyzna
pokręciłgłowąiponowniezwróciłsięwstronębadanejświni.
–Tofaktyczniewyglądanaróżycę–potwierdziłaIzabela,patrząc
nawyniknatermometrze.Wytarłagoisięgnęładoapteczki.–
Zrobimyposiewkrwi,żebypostawićpewnądiagnozę
i…Cotozazwierzę?
Gospodarzuniósłbrwi.PodążyłzaspojrzeniemIzyiobróciłsię
kuswojemusynowi,poczymmachnąłręką.
–Ach,jakiśkogutwprosiłsięparędnitemuiniechcewyjść.
Pytałemsąsiadów,czykomuśnieuciekł,alemówią,żetonieich.
BardzosięzEdwinempolubili.–Zaśmiałsię.
Florkamusiaławytężyćwzrok,byzauważyćsiedzącego
naciemnychdeskachwkąciechlewukoguta.Miałczarno-czerwonawe
pióraibyłogromny,niemaljakindyk.Spoglądałnaludzizukosa,
kryjącdzióbwnastroszonychpiórachszyi.
Izaprzyglądałamusięintensywnie.Odłożyłaapteczkęiwyszła
zboksu,takostrożnie,jakbybałasię,żeptakrzucisięjejdogardła.
–Czymgokarmisz?–spytałachłopaka.
PanBolekpatrzyłtonanią,tonakoguta,wyraźnieskonfundowany;
Florkarównież.Edwinpokazałmiskę.
–Ziarnem–odparł.–Ibardzolubigotowanewarzywa.
Kurzyskonastroszyłosięjeszczebardziej.Izaniespuszczała
gozoka.
–Czywidzieliście,żebysięstądruszał?
