Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ryku
V
,gdzieKrólowaIzabelakończysztukęmodlitwą:DZłączoba
sercaiobakrólestwa!/Jakmążiżonastająsięjednością,/Niechdwa
królestwazłączytakizwiązek/[ś]”(5.2).Alehistoriakadrowanajest
wojnąramyniszczącą.Jeszczewepilogudowiemysię,żeDLśniłata
gwiazdaAngliikrótkielata”.Wojnanigdynieznikazhoryzontuludz-
kiegoświata.KrwawaplamanadłoniLadyMakbetjestozdobnikiem
naramiehistorii.OtymsamymmówiCymbelinpozawarciuzwycię-
skiegopokojuzRzymem:wzywadouroczystegocelebrowaniapokoju,
leczkończywszystkoznaczącympytaniem:DWojnaminęła(choćkrwi
zrąkniestarto);/Czyżpokójtakigdziekolwiekzawarto?”(5.5).Dwu-
znacznośćtegopytaniaoddajenaturęhistorii.Jestwnimnieszczęśnie
hubrystyczneprzekonaniekolejnegowładcy,żeotoustanowiłramy
ostateczneiniepodlegająceskruszeniu;alejesttutakżecyniczneprze-
świadczenieoniesłusznościtegoprzekonania–wszakkrwizrąknawet
niestarto.Krwawaplamanarękachpozostaje;tojednocześnieznamię
imapadziejów.NapytanieLadyMakbet:DCzydłonietenigdyniebędą
czyste?”(5.1),odpowiedźbrzmiDnie”;chybażebyudałosięwyjśćpoza
ramęhistorii.WojnaDustanawiaobramowanieijerujnuje.Sprawia,że
obramowaniepodtrzymuje[ś],azarazemzapadasięwsobie”21.
•
DŚwiattenjestdlamniewiecznąnawałnicą”.DWiecznanawałnica”
bycia
(DBurzanadchodzi”–mówizaniepokojonyAntigonus,porzuciwszy
dzieckonaniegościnnymbrzeguCzech)niezostawiaczłowiekowi
miejsca;jednostkazostajeDwysiedlona”zdomubycia,któreniedajesię
jużpomyślećwkategoriachdomuaniniczego,cowyszłobyspodręki
człowieka.Zostajątylkostykającesięzsobążywioły.Czytajmydalej
trzeciąscenęIIIaktuZimowejopowieści:DWidziałemdwatakiewidoki,
namorzuinalądzie!Aleniemówię,żetomorze,bostałosięniebem;
międzynieasklepienieniebiosniewcisnąłbyśkońcaszpilki”.Niema
więcmiejscadlaczłowiekawświecie,wktórymnadeszłaDnawałnica”,
azwierającesiężywiołysąniczymszczękimiażdżącewszystko,costanie
naichdrodze.Uparciepowracającaretorykajedzenia:zwiódłszydwóch
pasterzy,Autolycuspowie:DFortunawrzucamizdobyczwotwarteusta”
(4.4).WświeciedającymsięopisaćjakoDnawałnica”byciejestpaszczęką,
którakładziekresżyciuczłowieka.Wpadasięwpaszczębycia,jak
JonaszwpadawpaszczęDwielkiejryby”.Trzyretorycznepunktywyty-
czająazymutlekturydługiegoopisukońcastatkuikońcaAntigonusa:
czasownikDpołykać”(swallow),bolesnyDryk”(roar)lubDżałosnyokrzyk”
21Ibidem,s.87.
31
