Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Miałamwypadekiniewszystkoterazpamiętam.–
Wzdycham.–Taknaprawdętonicniepamiętam.
Kobietaprzyglądamisięmocnozaskoczona.
–Cierpipaninaamnezję?Czytałampowieściotakich
sytuacjach,alenigdyniespotkałamludzizpodobnym
schorzeniem.
Jużzaczynamżałować,żeniepotrzebniepalnęłam
oamnezji.TerazwszyscywŻuradziebędąmielioczym
rozprawiać.
–Bardzoproszęodyskrecję–mówięidodaję
żartobliwie:–Aobiecuję,żezostanęwasząklientką.Nie
chciałabym,żebyomnieplotkowanojakojakimś
dziwolągu.
–Obiecuję,żenicniepowiem.Wcześniejczypóźniej
itakwszyscybędąjednakotymwiedzieć.Jateż
próbowałamjakiśczasutrzymaćwtajemnicypewne
sprawy,aleitakludziesiędowiedzieli.–Uśmiechasię
domnieciepło.–Dlategooficjalniezamieszkałamzmoim
partnerem.Apóźniej,żebymielioczymgadać,wyszłam
zaniegozamąż.
–Wdzisiejszychczasachtochybanicnadzwyczajnego
mieszkaćzmężczyzną–zauważam.–NawetwŻuradzie.
–Nibytak,alegdymężczyznajestmłodszyodkobiety
oszesnaścielat,tonadaltrochęszokuje.
Patrzęnakobietęisięuśmiecham.
–Zpaniurodątonicnadzwyczajnego.MążTinyTurner
jestodniejmłodszyoszesnaścielatipoponad
trzydziestulatachwspólnegożycianadalsąidealnąparą.
Musiałjąbardzokochać,jeślioddałjejwłasnąnerkę.
–MójŁukaszteżmidajeichzaprzykład.Dlatego
wkońcuzgodziłamsięzaniegowyjść–mówi.–Czyjuż
zdecydowałasiępaninanowykolor?
