Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niestanuodżywienianacałymświecie,coumożliwiaporównywaniewyników
badańuzyskiwanychwróżnychkrajach.
Wodniesieniudoosóbwwieku>65.rokużyciapowinnosięstosowaćkwe-
stionariuszeMinimalnejOcenyStanuOdżywienia–MiniNutritionalAssess-
ment(MNA),któryjestpowszechniestosowanywprzesiewowejoceniestanu
odżywieniaosóbwwiekupodeszłymzarównowszpitalach,jakiwdomachpo-
mocyspołecznej.
2.Zważyćkażdegopacjentaizmierzyćjegowzrost,anastępnieobliczyćBMI
zwzoru:
masaciała(kg):wzrost(m)2.
Zakwalifikowaćpacjentadojednejztrzechgrup:<18,5kg/m2–niedowaga
(możliweniedożywienie),18,5–24,9kg/m
2
–prawidłowamasaciała,25–29,9kg/m
2
–nadwaga,>30kg/m2–otyłość(zwiększonezagrożeniechorobami).Wynik
odnotowaćwhistoriichorobyobokrozpoznaniachorobyzasadniczejiewentu-
alnychchoróbtowarzyszących.Stwierdzonezaburzeniaodżywiania(niedoży-
wienie,nadwaga,otyłość)należypotraktowaćjakochorobętowarzyszącą,opa-
trzyćodpowiednimnumeremstatystycznymipodjąćpostępowanieżywieniowe
dostosowanedozaburzeń.
3.Ustalićubytekmasyciaławostatnimczasie.Jeżeliwynosion>10%zwykłej
masyciaławciągu6miesięcy,lub>5%wciągu3miesięcy,należyrozpoznać
niedożywienieizaplanowaćodpowiedniepostępowanieżywieniowe.
4.Ustalić,czywciąguostatnich7–10dniprzedprzyjęciemdoszpitalapacjent
jadłmniejniż50%wartościpodstawowejprzemianymaterii(PPM)wyno-
szącejokoło1400kcal/d.Jeżelitak–rozpoczęcieleczeniażywieniowegopo-
winnobyćobligatoryjne.
Niedożywieniezwiększaryzykowystąpieniapowikłańiśmiertelnościoraz
wydłużarekonwalescencję,cozwiększakosztyleczeniawstopniuwielokrotnie
przewyższającymnakładynaodpowiedniepostępowanieżywieniowe.Opieka
nadpacjentemniedożywionymmacharakterwielodyscyplinarny,jednaktole-
karzprowadzącyjestodpowiedzialnyzawczesnąidentyfikacjętychosób,wła-
ściweprowadzenieimonitorowanieskutecznościzastosowanegopostępowania
żywieniowego.
Zadanialekarzywzapobieganiuniedożywieniuszpitalnemuzostałysformu-
łowanewzaleceniachwydanychwroku2002wWielkiejBrytaniiprzezKrólew-
skieStowarzyszenieLekarzy(TheRoyalCollegeofPhysicians–RCP),azaty-
tułowanychNutritionandpatients–adoctor’sresponsibility.
1.Wszyscylekarzepowinniznaćproblemyżywieniowepacjentóworazumiećje
rozpoznaćileczyć.Każdylekarzmusiwiedzieć,żaprawidłowaopiekażywie-
niowastanowifundamentalnączęśćdobrejpraktykiklinicznej.
2.Lekarzponosiodpowiedzialnośćzajakośćinformacjidotyczącychstanuod-
żywieniapacjentazawartychwdokumentacjimedycznej(historiachoroby)
orazzapodjęcieodpowiednichdziałańwcelurozwiązaniaproblemówżywie-
niowychpacjenta.
19
