Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ALICE
–Zabiłaśgo...–Usłyszałaszept,apojejskórzeprzeszedł
dreszcz.
–Totwojawina...–drwiłzniejinnygłos.
–Halo!Czyjesttuktoś!?–zawołałaiodwróciłasię
spanikowana.
Nicniewidziała,otaczałająciemność.Wiedziała
jednak,żewpomieszczeniuniejestsama.Coś
szturchnęłojąwbark,przezcoupadłanakolana.Czuła,
jakręcejejdrżą,gdypróbowałasiępodnieść.Znówcoś
jąpchnęło,aletymrazemniemogławstać.
–Usmażyszsięwpiekle.–Głosciąglejejtowarzyszył.
Naglepoczuła,żeniemożeoddychać.Chwyciłasię
zagardło,próbujączdjąćzszyicośniewidocznego.
–Jesteśnastępna–wyszydziłkolejnygłos.
AliceCranstonotworzyłaoczy,oddychającciężko.Była
przerażona,apoplecachipoczolespływałjejpot.Gdy
uświadomiłasobie,żescenasprzedchwilitotylkozły
sen,opadładotyłuipodparłasięnałokciach.Próbowała
sięuspokoić.Koszmarystałysięjejcodziennością;
wiedziała,żetodręczącejąwyrzutysumieniazwiązane
ztym,comiałomiejscepopremierzeserialu.
Wstałazłóżkaipokierowałasiędołazienki.Małe
lampkiprzypodłodze,rzucającdelikatnąpoświatę,
wskazywałyjejkierunek.Niepotrafiłajużspać
wciemności,bosny,którejąconocnawiedzały,
sprawiły,żeciemnośćstałasięjejgłównymlękiem.
Odkręciławodęizanurzyładłoniewlodowatym
strumieniu,apotemprzyłożyłajedotwarzy.Spojrzała
wlustro.Sineworypodoczamitylkoprzypominałyjej,
żemaproblemzesneminajwyższaporacośztym
zrobić.Kolejnyprzypływuczuciabezsilnościsprawił,
żeosunęłasięnapodłogęizaczęłapłakać.Siedziałatak
