Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naspotkanie.Byłamprzekonana,żewkońcutrafiłam
nakogośnormalnego,alejestjużdziewiętnasta
piętnaście.Umownykwadransstudenckimija,
ajazaczynamsiędenerwować.Terazdopierodociera
domnie,żewięcejpisaliśmyoniczymniżowszystkim.
Prawieniconimniewiem.Niewiem,jakwygląda,nie
wiem,jakmanaimię–Wojtek?Wiktor?Władek?
Waldek?Witek?Niewiemyosobienickonkretnego.Ale
przecieżitakbymgonieposzłaszukać.
Kelneruprzejmiepyta,czyskładamzamówienie,czy
czekamnakogoś.Odpowiadam,żejeszczechwilę
poczekam,choćczujępresję.NowyBrowar,wktórym
jestem,jestobleganymlokalem.Wszystkiestolikiwokół
mniesązajęteizminutynaminutęczujęsięcoraz
bardziejniezręcznie.Niemamwątpliwości,żedwastoliki
dalejodbywasiępierwszarandka.Jestemzazdrosna.
Widać,żerozmowaimsięnieklei,aleprzynajmniejoboje
sięzjawili.Kilkukrotniezerkamnatelefon,oczekując
jakiejświadomościwaplikacji,możewyjaśnienia.Nic.
Przystolikuzarazoboksiedzączterydziewczyny
istraszniesięzczegośchichrają.Oczywiściewydaje
misię,żezemnie,bosiedzęsamaizdalekawidać,
żektośmniewystawił.
Ponajdłuższychwmoimżyciuczterdziestuminutach
zwalniamstolik,siadamprzybarzeizamawiammojito.
Gdybarmanpodajemiszklankęzmiętowymtrunkiem,
bioręłykiprzypominamsobieto,oczymzawsze
zapominam:przecieżjanielubięmojito.Zerkamjeszcze
cojakiśczaswstronęwejścia,alenictoniezmienia.Gdy
jestemwpołowiedrinka,obokmniesiadajakaś
