Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dwadzieściadwa.
Komisarzzanotował,aKarolinaodruchowoodwróciła
sięprzezramię,szukającwzrokiemsynka.Malec
rozwijanyzpowijakówwciążpłakał,więcinstynktownie
czuła,żepowinnawziąćgonaręce.
–OdjakdawnajestpaniżonąporucznikaKornackiego?
–Odmajatrzydziestegoósmegoroku.
–Więcponadrok.Gdziewzięliścieślub?
–WWarszawie.
Sowietzerknąłnaniąspodprotokołuwyraźnie
zaskoczony,alezanotowałjejsłowa.
–PochodzipanizWarszawy?–Topytaniepadłozust
Hauptsturmführera,któryzrękamizałożonymidotyłu
wolnoprzemierzałizbę,obserwującichukradkiem.
Jegowysokiewyglancowaneoficerkirazporazuderzały
podeszwamiodrewnianąpodłogę.Dopracynad
dokumentamichwilowoniewrócił.
–Tak.Jestemwarszawianką.DoBrześciaprzeniosłam
sięzmężemzarazponaszymślubie,bowtutejszym
garnizonieodbywałsłużbęwojskową–odparłaKarolina,
zwracającsiędoesesmana.
Niemieczatrzymałsięizmierzyłjąbadawczym
spojrzeniem.
–Wtakimraziepodlegapanijurysdykcjiniemieckiej,
niesowieckiej–wyjaśnił.–Warszawazostałazajętaprzez
Rzeszę.
–PorucznikowaKornackamieszkawBrześciu,więc
podlegapodnaszewpływy,HauptsturmführerzeWeber
–wtrąciłcierpkokomisarzZaharenko.
Wmieszaniesięesesmanawrozmowęwyraźniebardzo
muniepasowało,podobniejakto,żeNiemieckrążył
wokółnichjaksęp.
Weberwykrzywiłustawzłośliwymgrymasie.
–Przypominam,żewciążjesttonaszwspólnywpływ,
komisarzuZaharenko.Generałniemieckichsiłzbrojnych
Guderiannieprzekazałwamoficjalniemiastapodnadzór,
