Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
30
DobrosławBagiński,PiotrFrancuz
okazujesię,żejestonanajłatwiejuchwytnapercepcyjnie.Świadczyćtomoże,
żepojedynczość(wopozycjidowielości)jestsposobem,wjakiumysłujmuje
świat.Gdzieśsięjednarzeczkończy,azaczynarzeczkolejna.Czyleżyto
wnaturzerzeczy,czyteżjesttejrzeczyujęciemustanawianymprzeznasz
umysł?To,copostrzegamyjakoludzi,zwierzęta,rośliny,jestwistociewidze-
niempojedynczychobiektów.Informacjaopojedynczościczyteżokonfigu-
racjipojedynczychobiektówobecnychwjednymakciepercepcyjnymtakże
zapisanajestwkształciewidzianejrzeczy(zob.ryc.8).
(a)
(b)
Ryc.8.Obiekt:(a)pojedynczy,(b)mnogi
Tewymienionedlaprzykładudwieniespecyficznezasadywewnętrznej
organizacjikształtuwymagająszerszegoomówieniaiuzasadnienia.Jestich
znaczniewięcejiimwłaśniezamierzamyprzyjrzećsięszczególnieuważnie
wdalszejczęściartykułu.Naszymzdaniemstanowiąonepodstawękodów
wizualnych.
5.3.Kontekst
Ostatnimelementemskładającymsięnatreśćpojęciaobiektuwizualnego
jestkontekst,wjakimjestonnajczęściejspostrzegany.Kontekstbezwątpienia
stanowinajbardziejoczywistąwskazówkęinterpretacyjną,pozwalającątraf-
nierozpoznawaćwidzianyprzedmiot.Tensamkształtumieszczonywinnym
kontekścieulegaswoistejmetamorfozieistajesięwłasnościązupełnieinnego
przedmiotu(zob.ryc.9).
(a)
(b)
(c)
Ryc.9.Kształtrombuwfunkcjiprostokątawprzestrzeni
