Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
typumyśliprzetaczająsięterazprzezmojąobolałągłowę?
–Możesz…–Niekończy,tylkowskazujepalcemnasuwak
mojegoswetraiwkładadouszusłuchawkistetoskopu.
Dopieropochwilidocieradomnie,żechce,abymrozpięłasweter.
Spełniamjegoprośbęonieśmielonaiprzerażonazarazem.Kulęsię,jak
totylkomożliwe,chcącnieporadniezasłonićwzgórkipiersiwystające
znadtwardychmisekbiustonosza.Muszęwyglądaćżałośnie.
Przytłaczamnietenmoment.Tenwieczór.Przedoczamiznowu
błyskająmiciosy,którenamniespadły.
Arekunosikońcówkęstetoskopu,apochwiliopuszczadłoń.
–Wyprostujsięiweźgłębokiwdech–mówispokojnie.
Opuszczamramiona,zamykamoczyiwypinampierś.
Mechaniczniewykonujęjegopolecenia,próbującwyłączyćumysł,nie
dającsięopanowaćszokowiiwzbierającejpanice.„Jesteśsuką”
–słyszęwgłowieiznowuczujędwasilnerazy,któreprawieodcięły
mnieodrzeczywistości.Pozostałamwniejjednak,modlącsię
wduchu,byniedostaćwięcej.
Wsłuchujesięwbiciemojegoserca,potemprzechodzizamnie,
sprawdzachybapracępłuc.Czujęchłódmetaluobokkręgosłupa.
Wzdrygamsię.
–Wezwiemypolicję–powtarza.
–Nie.
–Jakniedziś,tojutro.Musisztozgłosić.–Patrzynamniezjakąś
rezygnacją.–Ktościęnapadł?Cosięstało?
–Niewiem,ktotobył–dukam,alechybazbytniewyraźnie.
Arekwzdychaizerkanazegarek.Potemwstajeibezsłowa
podchodzidobiurkawrogu.Siadazanim.
–Nicztegonierozumiem–mówi.–Niemaszbardzogłębokich
ran,alejestopuchliznaodciosów.Niewmówiszmi,żetobył
wypadek.
