Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pięć?
Tobyłnajdłuższymomentwjegożyciu.
Nagleusłyszał:
–Proszępana,lekarzprosinasłówko.
Podniósłsięwciągukilkusekundiniezwracając
nanicuwagi,poszedłwstronęgabinetu.Towarzyszył
muMichałArchaniołiLadyHope.
–Proszęusiąść.
–Cozmojążoną?
–Widzipan,wskutekwypadkupańskażonadoznała
wieluurazów.Dziwinasfakt,żewyszłaztegocało,
patrzącnato,wjakimstaniebyłsamochód.Najwyraźniej
ktośnadniączuwa.–Wokulekarzapojawiłsiębłysk.
–Musieliśmyjąoperować,aterazchciałbym,abybyłpan
świadomytego,comożenastąpić,gdysięwybudzi.
Gabrielbyłgotowynawszystko.
–Istniejedużeprawdopodobieństwo,żepańskażona
mogłastracićpamięć.Możeniczegoniepamiętać,nawet
pana.Proponuję,abyjejniestresowaćinierobićnic
nasiłę.Musibyćpanświadomy,żetakistanmożebyć
nieodwracalny.
–Rozumiem–powiedziałmężczyznazesmutkiem.
Mimotego,żeusłyszałtakstrasznądiagnozę,nietracił
nadziei.–Czymogęjązobaczyć?
–Tak,proszęzamną–odparłlekarz.
Pokójszpitalnybyłmiejscem,któreswoimchłodem
mroziłokrewwżyłach.Maria,leżącapodcałąaparaturą,
wyglądałanakruchąisłabą.
