Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Arturze!Arturze!
Radosnanadziejapokonałazłyczar,krępującymojąkrtań.
Odzyskałemmożnośćwydaniagłosu.
Jestemtutaj,Auguście!krzyknąłemcosił.
Cicho!NamiłośćBoga,cicho!odpowiedziałgłosem,wktórym
drżałowzruszenie.Zarazbędęprzytobie,skorotylkoodnajdędrogę
wtymlabiryncie.
Przezdłuższyczassłyszałemjegokroki,błądzącewśród
okrętowegoładunku.Każdaminutawydawałasięwiecznością.
Wreszciepoczułemnaramieniudotykjegoręki,ajednocześnie
dotknąłemwargamiflaszyzwodą,którąmipodsuwał.
Tylkoci,którzykiedyśżywcemwydobylisięzgrobu,tylkoci,
którzypoznaliniewysłowionąudrękępragnieniawtakichwarunkach
bytowania,wjakichjaprzeżyłem,tylkocipotrafiąpojąć
niesłychanąradość,jakąbyłdlamniepierwszy,długiłykchłodnego,
kojącegonapoju.
Gdyzaspokoiłemjużczęściowopragnienie,Augustwyjąłzkieszeni
trzyczyczteryzimne,pieczonekartofle.Zjadłemjełapczywie,jak
najlepszyprzysmak.Augustprzyniósłrównieżślepąlatarkę,ajasne
promienieświatła,któregotakdawnonieoglądałem,radowałymoje
oczyniemniejrozkosznie,niżpożywienieiwoda.
Aledręczyłamnierównieżniecierpliwaciekawość.Pragnąłem
wiedzieć,cobyłoprzyczynątejprzedłużającejsiętakbardzojego
nieobecności.Augustopowiedziałmikolejnowszystko,cowydarzyło
sięnapokładziestatku,podczasmojejniewoli.