Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pomyślał,żeEmmazapomniała,żemamęża”)–potknięcia,jakich
samniedopuściłsięnigdzie.
ZPaniBovarymożnateżwyczytać,przynajmniejwczęści,
poglądyFlaubertanainnetematy.Nieujawniawprawdzie,poczyjej
jeststroniewprzeplatającymdziełoideologicznymsporzeproboszcza
zaptekarzem,aleniepozostawianajmniejszejwątpliwości,cosądzi
oichpoziomieumysłowym,sugerująctymsamym,żepodobne
dyskusjenależytoczyćzwiększąznajomościąrzeczy.
Posługujesiętutajironią,barwiącąmniejlubbardziejjaskrawo
wielefragmentówiniektórepostaciepowieści.GdyKarolpoleca
przykryćzmarłąEmmę„dużąsztukązielonegoaksamitu”,skrytaironia
możeumknąćczytelnikowi,któryzapomniał,żezielonyjestkolorem
trzechmężczyznEmmy(Karolmawpierwszejsceniezielonąkurtkę,
Rudolfprzypierwszymwidzeniu–zielonysurdut,aLeonnaspotkanie
wkatedrzewkładazielonyfrak;możnatujeszczedorzucićzieloną
cygarnicęwicehrabiego).KoloremEmmyjestniebieski,coautor
nieustanniepodkreśla–odniebieskiejwoskowejpieczątki
doniebieskiejbutliarszeniku–alepoczciwy,ślepyKarolnawettego
niezauważył.CzasemironiaPaniBovarybywaprzyciężka,adla
niektórychirytująca.Wartowięcmożeprzypomnieć,coFlaubert
napisałwjednymzlistówobohaterceProstegoserca:„papugamyli
sięjejzDuchemŚwiętym.Tobynajmniejniejest,jakPanisądzi,
ironiczne–przeciwnie,bardzopoważneibardzosmutne”.Smutna
ipoważnaironia,„krzykpokonanego”,jakpisałgdzieindziej;amoże
„zemstapokonanego”,jakchceBaudelaire.Flaubertnieuważałżycia
zaudanyeksperymentiwobliczujego„niezmiennej,żałosnej
igroźnejironii”mógłzdobyćsięnajwyżejna„ironicznąakceptację
rzeczywistości”.Dałtemuwyraz,kończącpowieśćwyniesieniempana
Homais,bomógłjąprzecieżzakończyć,jeślinieśmierciąEmmy,
tośmierciąKarola.
Partieironicznekontrastujązkrótkimifragmentamilirycznymi,
