Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tytomówisz,ty,którywidziałeś,cozrobilizeświętymgajem
naŁyścu…–rzekłazesmutkiemiodsunęłasięodniego.
–Ciprzybyszenieszanująnajświętszychmiejsc,nierozumieją
najprostszychprawd…
–Nawojko–powiedziałgłośnoWojciech.–Twójojcieczmarł
zeszłegolataiterazbratdecydujeotobie...–urwał,poczym
dokończyłnawdechu:–Czytoprawda,żeSieciechchcewydaćcię
zamąż?
–Niezrobitego,pókijestemprzybabce.Boisięjej.
–Nawojko–wypowiedziałrazjeszczejejimię,przytrzymując,
bynieodeszła.–PrzysięgnijmysobienaSobótkę.
–CodlaniegoznaczyprawoSobótki?Coonojużznaczydla
kogokolwiek?–prychnęła.
–Dlamnieznaczy.Idlaciebie.IdlaMiełytakże.Aipewniedla
Jarosława,chociażprzedksiążęcądrużynąudajegorliwego
chrześcijanina.Sieciechnasniepowstrzyma.
Nawojkauśmiechnęłasięsmutnoichciałaodpowiedzieć,ale
pomiędzynichwpadłaJarzębina,błagającopomocwpodawaniu
gościompotraw.Jejmałedłoniebyłyczerwoneipoparzone.Pewnie
cośstałosięwchacie,przypiecu.Nawojkamusiałajaknajszybciej
jeopatrzyć.Odchodząc,spojrzałarazjeszczezasiebie.Wojciech
sięgałpokubekzkorybrzozowejwypełnionypiwem.Miałzaciętą
minęizaciśniętewargi.Chciaławrócićizgodzićsię,przeprosić,
żegouraziła–naswójszorstkisposóbwyznałjejmiłość.Jednocześnie
miałajakieśzłeprzeczucia.SmarującdłonieJarzębinkimaścią
naoparzenia,niemogłaopędzićsięodwrażenia,żetapropozycja
Wojciechawprawiławruchjakąśmachinęlosu,rozzłościłaDolę,
wstrząsnęłafundamentamiJawiiirozpoczęłaproces,któryzakończy
siękatastrofą.Babkamawiała,żekiedyWelesupatrujesobiejakąś
kobietęnaswojąkapłankę,biadakażdemumężczyźnie,którybędzie
próbowałzwiązaćjąrodzinnymżyciem,zamknąćwroliżenimy
