Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.1.Dydaktycznedoświadczeniapotoczne
17
podstawązdolnościdodostrzeganialukwnaszejwiedzyiproblemówdo
rozwiązania.
Wczasiewizytstudyjnychwszkołachangielskichnalekcjachhistoriizacie-
kawiłymnietematy,któredotyczyłyżyciazwykłychludziwprzeszłości:tego,
jakmieszkali,pracowali,spędzaliwolnyczas,ubieralisięibawili.Zrozmowy
znauczycielamidowiedziałamsię,żewprogramienauczaniahistoriijestwiele
elementówhistoriiżyciacodziennego.Jużdzieciwewczesnejedukacji-nawzór
historyków-analizująryciny,zdjęcia,relacjeotym,jakżyływprzeszłościro-
dziny,jakludzieurządzaliswojedomy,cojedli,cobyłodlanichważne,jak
wyglądałożyciedzieciitd.Uświadomiłamsobiewówczas,żepolskieprogra-
myprzedmiotuhistoriadotycząniemalwyłączniedziejówpolitycznych.Świat
zwykłychludziiichsposobówżyciajestztychtreścizupełniewyeliminowany.
Ukończyłampełnycykledukacjiszkolnej,przezwielelatuczonomniehistorii,
alenigdywcześniejniezdałamsobieztegosprawy.Nigdynieodczuwałam
zaskoczeniatakimanieinnymdoboremproblematykitegoprzedmiotu.Nigdy
nieprzeczułam,żejesttujakiśproblem,jakiśwątekdozbadania,jakieśpytanie
kwestionująceistniejącystanrzeczy.
Bezzdziwienianiemożemyodkryćtego,czegowcześniejniewiedzieli-
śmy.Wpsychologiitwórczościtakipozbawionyzaciekawieniaizaskoczenia
stanzakładanejoczywistościi„normalności”nazywasię„ślepotąnaproble-
my”,awantropologiipodkreślasię,żekultura,wjakiejrodzimysięiwzra-
stamy,stajesiędlanas„niewidzialna”,„przeźroczysta”.Chcączobrazować
tenmechanizm,słynnyantropologRalfLinton(2000,s.150–151)przywołu-
jeznanepowiedzenieorybie,któradopierowyciągniętaprzezrybakawsie-
cizdajesobiesprawęzistnieniawody.Naukowiec,którybadaszkołę,wpew-
nymsensienazawszepozostałuczniem,jakimbył,gdyzperspektywyławki
szkolnejobserwował,jaktojestbyćwszkole,czymjestnauczanie,naczym
polegawiedza.Jegopotocznedoświadczeniawpływająnato,comyśliona-
uczaniuijakjerozumie.Ograniczająteżmożliwośćzobaczeniarzeczywisto-
ściszkolnejinaczej,wnowymświetleizodmiennejniżdotychczasowaper-
spektywy.
Wtensamsposóbograniczonydostępdorzeczywistościszkolnej
Horyzontpomyśle-
manauczycieljakodydaktyk-praktyk.Jakouczeńchodziłdoszkoły,
niaszkoły
którąuznałzajedynąmożliwą.Wczasiestudiówstykałsięzwiedzą
spójnąztymidoświadczeniami,ajeślizwiedząodmienną,to„filtrował”ją
przezswojerozumienieświataszkoły,boinnejszkołynieznainiemoże
jejsobiewyobrazić.Tenmechanizmmożnanazwać„horyzontempomy-
śleniaszkoły”(Klus-Stańska2016).Stanowionbardzosilnąbarieręzmiany
