Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
38
CzęśćI.Podstawyepistemologiczne,ontologiczneiaksjologicznedyscypliny...
Polskapedagogikaspołecznaodzawszeprzyjmującaczłowiekacałościowowswym
rozwoju,wcałymswymżyciu(por.Kwieciński,1996),zyskaławtensposób
nowychpartnerówdodyskusji,wktórej,jaksięwydaje,możezajmowaćważne
miejsce.
Jakwielokrotniebędziemypowtarzaćwtymwykładzie,przyjmowanaprzez
nasperspektywaanalizypolapraktykispołeczno-pedagogicznej,poladziałania
społecznegozbliżasiędoujęciatranswersalnego,cowymagadbałościowielodys-
cyplinarneiwieloaspektowepodejściadoanalizowanegozagadnienia.Niejestto
zadaniełatwe,ponieważzawszemożenarazićautoranazagrożeniepoczucia
kompetencji.Podejmujemytakąanalizę,odnoszącsiędostanowiskbadaczy
identyfikującychsiębądźidentyfikowanychzinnymidyscyplinami,ponieważ
uznajemy,żejesttopodejścieumożliwiającerzeczowąanalizęzarównopola
praktykispołeczno-pedagogicznej,jakidziałaniaspołecznegownim.Przekonują-
cymargumentemjesttakżeinterpretacjaGiroux,dokonanaprzezTomasza
Szkudlarka(2000)orazdyskusjawczasopiśmie„ColloquiaCommunia”natemat
związkówpedagogikizfilozofią,oczympisząm.in.TadeuszLewowicki(2003)
iLechWitkowski(2003a);podobneodniesieniadotyczązwiązkówzsocjologią,
zwłaszczasocjologiąedukacjiorazzantropologią.
Perspektywapedagogikispołecznejprzyjętawtymwykładzie,akcentująca
znaczenieisensdziałaniaspołecznegowpolupraktykispołeczno-pedagogicznej,
azwłaszczarolępodmiotudziałającegoiatrybutypodmiotówwspółdziałających
wtympolu,jednostek,dlaktórych,wobecktórychizktórymipodejmujesię
aktywność,wymagałastarannegodoborukoncepcjipsychologicznej,którapo-
zwoliłabyzrozumiećwielowymiarowośćosobowości.Zrelacyjnąkoncepcją
działaniaspołecznegowpolupraktykispołeczno-pedagogicznej,zrelacyjną
koncepcjąwartości,zprzesłankąpedagogikispołecznejmówiącąousytuowaniu
jednostkiwkontekściespołecznymiichwzajemnychzwiązkach,zkoncepcją
działaniajakotworzeniainstytucjisymbolicznej,wydajenamsiętrafniepowiązana
koncepcjapojmowaniaosobowościczłowiekajakosystemuustosunkowań
(interpretacji)wobecświata(rzeczywistości),opracowanaprzezHannęŚwidę
(1974),naktórejśladnatknęliśmysięwpracyA.Manterysa(1997,s.78–79).
Koncepcjatajest„zbieżnazrelacyjnąteoriąosobowościJosephaNuttina,według
któregofunkcjonowaniepsychicznemożeistniećjedyniewramachstruktury,która
zakładawewnętrzneiaktywneodniesienie«ja»doświataprzedmiotów.Jaźń
zatemnietylkostajewobectegoświatainnychosóbiprzedmiotów,aleświatten
stanowitreśćupersonalizowanegożyciapsychicznego”(1968,s.229–230;za:
Świda,1974,s.152).
1.3.2.Relacyjnakoncepcjaczłowiekawpedagogicespołecznej
Szczególnaprzydatnośćrelacyjnejkoncepcjiczłowiekawyrażasięwtym,żetak
ważnydlapedagogikispołecznejelement,jakimjestkontekstspołeczny,środowis-
ko,jest„wtopiony”relacyjniewosobęijejsystempsychiczny(osobowość).
