Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tegosamego.Kiedyśpowiedziałjej,żeonpotrzebuje
czasu,żetopoważnadeklaracjaichybaniechciałaby,
abyrzucałsłowabezpokrycia.Żemusibyćnasto
procentpewien.Więcczekała.Wciążczekała.
–Angeliko?–spytałazaniepokojonawłaścicielka
pensjonatu.
–Przepraszam.jestemjegomenedżerką.
Noiprzyjaźnimysię.
–Rozumiem.–Ewauśmiechnęłasięłagodnie.
–Ciężkopracuje.Dlategoczasamijest…taki…
–Niemusisztłumaczyć.Najważniejsze,żetyjesteś
dlaniegoopoką.Czasamitrzebamiećkogośtakiego,
nakimzawszemożnasięoprzeć.
–Właśnie…zawsze.–Angelikauśmiechnęłasię
trochęsmutno.
–Aletomęczy,prawda?
–Nie…
–Wcaleniemusiszbyćzawszesilnainiezawodna.
Każdyznasczasamimożesampotrzebowaćoparcia.
–Pewnietak.Alejakośnieprzypominamsobie,
żebymkiedykolwiekmogłaokazaćsłabość.
–Toniedobrze.
–Słabośćokazaćmogętylkowtedy,kiedyjestem
sama.Wiesz…–Angelikadopiłabarszcziodsunęła
filiżankę.–Todziwne.
–Cotakiego?–Ewauśmiechnęłasięłagodnie.
–Todziwne,żetakcisięzwierzam.
–Niewidzęwtymnicdziwnego.Poprostu
