Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ujdziemyzżyciem.
Awięconatakżepodejrzewałahitlerowca
onajgorsze.
–Jeślimisięnieuda...–zawahałasię–...przeszukaj
podróżnykuferwhotelu„Adlon”iodzyskajmój
pamiętnikukrytywpodwójnymdnie.Dostarcz
godorąkwłasnychpaniWillswLondynie.–Zdyszanym
szeptempodałamunumerpokoju.–Powiedzjej,żeby
oddaładziennikpewnemudżentelmenowi
wMinisterstwieSprawZagranicznych,będzie
wiedziała,komu,zanimhitlerowcyodkryjącelmojej
podróżydoBerlina.Ikonieczniezabierzzsobą
perfumy.Niewykluczone,żebędzieszichpotrzebować.
–Perfumy?
–PerfumyKleopatry.Terazniemaczasu
nawyjaśnienia.
–Wcowłaściwiejesteśwplątana?Tylkopowiedz
prawdę...–próbowałjeszcze.
–TwójkrajnieprzystąpiłdowojnyzNiemcami,ale
ludzie,którychnieznaszanity,anija,sązakładnikami
wrękachtegoszaleńca,opętanegoplanem
„ostatecznegorozwiązania”.–Gdyuszczypnęłasię
boleśnie,zorientowałsię,żechceopóźnićszczytowanie,
byprzekazaćcośważnego.–Mamszansęudowodnić,
żenieżyłamnapróżno,żezrobiłamcośdobrego.Nie
pytajjużonicwięcej.
–Czegoniechceszmipowiedzieć?–szepnął,nie
przestającdrażnićjejłechtaczki.
–Nieprzestawaj...–Przymknęłaoczy,jejrysy
złagodniały,jakbywchwiliszczytowaniaspadłaznich
maskatwardej,niezależnejkobiety,namoment
