Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
dzelkiem,wktórewrysowałdwieminiatury.Nadalszychetapachpracy,poczynając
odgórykarty189v,odstąpiłodtakiegozwyczaju,umieszczającswobodniepodwie
miniaturyugóryipodwieudołukażdejkolejnejkarty.Polaśrodkowekart189v,
190rv,191rvzostałypodzielonenaczteryczęści,wzwiązkuzpotrzebąwyznaczenia
miejscadlatekstu.Podziałytewprowadzonojużpowykonaniuminiatur,zaczym
przemawiająichzróżnicowanewymiary(k.189v:polagórne14x7i14x8,5cm;pola
dolne10x7i10x8,5cm;k.191r:polagórne13,5x9,5i13,5x6;poladolne11x8
i11x7,5cm)orazprzerwanieliniipodziałuwmiejscu,gdzieminiaturawykroczyłapoza
swojepole.
Miniaturyzwizerunkamiplanetróżniąsięodminiaturprzedstawiającychplanety
dekaniczne:tepierwszemająwymiarymiędzy7a8cm,tedrugieod7do15,5cm
iwielokrotniewykraczająpozapoleśrodkowekarty(k.192v,195v,196r,197r).Wy-
dajesię,żeminiaturzystakorzystałzwzorów,którepodkładałpodniezbytgrubypa-
pier,anastępnieprzerysowywałje,posługującsięsrebrnymołówkiemlubpędzelkiem.
Dalejnastępowałolawowanierysunkufarbamiwodnymi,cozostałodoprowadzonedo
karty192rugóry,naktórejbrakjużwewnętrznychpodziałów.
KrakowskiPicatrixLatinusznanybyłbadaczomodokresumiędzywojennego,
atekstpublikowanybyłprzezDavidaPingreeizostałzaliczonydogrupyItychtek-
stów,którychnajstarszyznanymiałpowstaćweWłoszechprzedrokiem1459(Pica-
trix1986,s.XVII).MiniaturyrękopisukrakowskiegobyłypublikowaneprzezZofię
Ameisenową(1958,il.240–245),Pingree(Picatrix1986,il.3–18)orazprzezPaolo
AldoRossiego,DavideArecco,IdęLiVigniiStefanoZuffiego(Picatrix.Dallaver-
sionelatinadelGhóyatal-haktm1999,s.26,28,120,209,272).Podsumowanietych
badańznajdujesięwIVtomiekatalogurękopisówBibliotekiJagiellońskiej(Catalogus
IV1996,poz.54,s.133–135),gdziedrugiegozeskrybów(k.186r–189r),którywyko-
nałtakżeopisytowarzysząceminiaturom(k.189v–192r),identyfikowanonapodstawie
charakterupismazPiotremGaszowcemzŁoźmierzy(ok.1430–1474),lekarzem
iastrologiem,dwukrotnymrektoremuniwersytetukrakowskiego(1464–1465i1470;
Birkenmajer1948,s.294–295).TekstjegoautorstwaDemutationeaëris.Regulae
znajdujesiębowiemwomawianymrękopisienakartach116v–120v.
Zpunktuwidzeniaikonografiiastrologicznejminiaturamiwrękopisiekrakowskim
zajmowałsięFritzSaxl(1912,s.157,165;tenże1915,s.XIII,il.IX;1922,s.230),
awśródpolskichbadaczyZofiaAmeisenowa(1958,s.180–184),StanisławMossa-
kowski(1976,s.349–380)iEwaŚnieżyńska-Stolot(2003,s.9–51,il.12–39),jednak
brakwtychopracowaniachcałościowegoujęciaikonografiiplanetiplanetdekanicz-
nychwkrakowskimPicatrixLatinus,cobędzietematemniniejszejksiążki.
Rękopis793,wktórymznajdujesiękrakowskiPicatrixLatinus,datowanyjestna
lataokoło1460(Ameisenowa1958,s.180–184),zewzględunaznajdującesięwnim
daty:1458(namarginesiek.138r)i1459(k.109r)lubna3.ćwierćwiekuXV(Mossa-
kowski1976,s.366).
Papier,naktórymwykonanominiaturyirysunki,nosiznakiwodnewkształcie
greckiegokrzyżanacokole(k.191–194)orazwysokiegokrzyżastojącegonatrzech
wzgórzach(k.195),odnotowanyzostałnajwcześniej:pierwszywRothenburguwroku
