Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Masznumerdowłaścicieli?–zapytałam,czując,żetomożebyć
właściwemiejscedlanas.
–Tak–odpowiedziałRobert.
–Tonacoczekasz?Dzwoń!–ponagliłamgozeuforiąwgłosie.
–Maszrację.Niemanacozwlekać…–odpowiedział,wyciągając
komórkęzkieszeni.
Poparusygnałachusłyszałammęski,grubygłos,ponieważRobi
przełączyłnatrybgłośnomówiący.
–Słucham?
–Dzieńdobry.ZtejstronyRobertLewiński.Dzwonięwsprawie
ogłoszenia.Chodzimiosprzedażdomu.
–Domu?–zapytałzezdziwieniemwgłosiemężczyzna.
–Tak…Cośsięniezgadza?
–ChodzioRuminpięćdziesiątsiedem?
–Właśnie–odpowiedział,poczymspojrzałnamnieidodał
zuśmiechem.–Musimiećpansporotychdomów…
–Mamtylkotenjeden–oznajmiłwłaściciel.
–Toskądtozdziwienie?
Zapadłagłuchacisza.
–ZnalazłemjewbiurzenieruchomościLOOKijestem
zainteresowanyjegokupnem–poinformowałRobert.
Mężczyznagłośnoprzełknąłślinę.
–Wiepan…–zacząłniepewnie.
Wjegogłosiesłyszeliśmywyraźnezdziwienie.Miałamwrażenie,
żeonsiępoczułtak,jakbyrozmawiałzduchem,jakąśistotą
pozaziemską–tobyłobardzodziwneiniepokojącedoznanie.
–Jeszczeraz…Proszępowtórzyć,zjakiegobiuramapanmój
numer?–zapytał,wziąwszygłębokioddech.
–LOOK–odpowiedziałRobert.
–Dziwnasprawa…–skwitowałwłaściciel,poczymponownie
zamilkł.
–Dlaczego?
–Bo…bojasobienieprzypominam…Chwila…
Obojestaliśmynadtelefoneminiebardzowiedzieliśmy,cosię
właściwiedzieje.
Gdybyniefakt,żegłosmężczyznybrzmiałmłodo,topomyślałabym,
