Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
się,czyczujetosamopulsowaniewklatcepiersiowej.
Jakbympatrzyłanaduchataty,którynigdynie
przestanienasnawiedzać.
–Takmyślałem,żewastuznajdę.–Uśmiechasię
domnieiotwieraramiona.Przytulamsiędoniegoichoć
toniesąobjęciataty,sąnatylepodobne,żemogę
udawać.–Jużprawiekwadranspo.
Odsuwamsię.
–I?
Babciawzdycha.
–Chybaczaszacząćprawdziwąimprezę.
–Oczywiście–odpowiadam,gdyzaczynamrozumieć.
Powszechniewiadomo,żeprzyjęciaRosewoodówstają
sięnaprawdęniezapomnianedopieropotorcie,kiedy
zaczynapłynąćwino,ameblewsaliwizytowejzostają
przysuniętedościan,przezcotworzysięogromny
parkiettaneczny.Nawetnajbardziejkonserwatywni
mieszkańcymiastapuszczająwtedywodzefantazji.
Przechodzimyprzezbramęiprawiezahaczamopęd
dzikiegowiciokrzewu,alewujekArborwporęchwyta
mniezaramię.
–Dzięki–mamroczę,żałując,żeniepojawiłsięnieco
później.Cobabciachciałapowiedzieć?
Sercewalimiwpiersi.Możecośomoich
osiemnastychurodzinach,któreprzypadają
nadwudziestegoósmego.Znadziejąmyślęotym,
żemożezamierzaporozmawiaćzemnąoRosewoodInc.,
możezaczniewdrażaćmniedopracy,nacotakczekam.
Potorcieporuszętentematponownie.
Mijamybasen,terazpusty.Dwóchkelnerówstoiprzy
tylnychpodwójnychdrzwiachiotwierajedlanas.Kiwam
głowąwpodziękowaniu,wchodzącdoklimatyzowanejsali
