Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–VII–
NamiotIvara.Godzinępóźniej
–Napewnochceszwalczyć,panie?–zapytałEskil
Bezkostnego,siedzącegonałożurazemzAmirą.Pozostali
zajmowalimiejscanaprowizorycznychstołkachzpni
drzew.–Widziałeśbogówiradujemnieto,aletrzydni
byłeśnieprzytomny.Możepowinieneśodpocząć?
–Dosyćsięnaodpoczywałem–odparłodrazuIvar.
–Pozatym,jakjużmówiłem,niemanatoczasu.Halfdan
ruszyjutronamuryibędziezadużostratponaszej
stronie.
–Tyjesteśdowódcą.Jeśliwyjdzieszznamiotu,
totybędzieszdowodziłatakiem–odezwałsięUbbe,
chcącprzekonaćstarszegobratadoujawnieniasię.
–Słuchaliście,codowasmówiłem,odkądAmirawas
tuprzyprowadziła?–zapytałIvarwszystkich
zgromadzonych,apytaniekierowałgłówniedoEskila
iUbbe,którzyniedokońcabylizajegoplanem,lub
przynajmniejchcieligozmodyfikowaćzewzględunastan
zdrowiaBezkostnego.JedynieHvitserksiedziałcicho
itylkosłuchał.–Wezwałemakuratwas,boufałem,
żezrobicie,copowiem.Jeślimaciejakieśobiekcje,
wporządku,samzrobię,cozaplanowałem.
–Ivar,nierozumiesz–wtrąciłasięAmira,stając
wobronieUbbeiEskila.–Martwiąsięociebie,zresztąjak
