Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miecz,gotowawkażdejchwiliponiegodoskoczyć.
–Przyznaję,walecznazciebie–urwałEryk
–wojowniczka.Lagerta–walecznawojowniczka
–powtórzyłkilkarazy.–Jużwiem,skądcięznam.Jesteś
tąLagertą,którazdobyłaserceRagnara.Ojciec
miopowiadał,jaksprawiłaś,żewyparłzpamięciswoją
żonkę.
Kobietanicnieodpowiedziała.
–Tominiezłetrofeumwpadłowręce–ucieszyłsię
Eryk,kiwającgłowązuznaniem.
–Nicciniewpadło!–krzyknęłaLagertaiwmgnieniu
okazerwałasięzmiejsca,doskakującdoswegomiecza.
PodniosłagozziemiiruszyłanaEryka.Nadrodzestanął
jejjednakSteinhor,blokującjejcięciezgóry.
–Chceszsięzemnązmierzyć?Niemaproblemu
–skomentowałsytuacjęKrwawyTopóriskinąłgłową
swemuobrońcy,żebyzszedłimzdrogi.Wtedyksięże
Norwegiipoprawiłwdłoniswójtopóriuśmiechnąłsię
wyzywającodoLagerty.Ta,niezwlekającanichwili,
wyprowadziłakolejnecięcie,tymrazemjednaknalewy
bokrywala,którysprawnieodbiłatak.Pochwilinadeszły
kolejneciosy,leczErykbezproblemujeodbijał,ana
twarzymalowałmusięuśmiechnawidokzapalczywości,
wojowniczości,siłyiodwagikobiety,któraszczerze
muzaimponowała.Wkońcujednaksamzaatakował.
Kiedyodbiłostatnicioswojowniczki,ajejciałopod
wpływemimpetupochyliłosięniecodoprzodu,natarł
naniąmocnotarcząprzymocowanądobarkuiLagerta,
tracącrównowagę,upadłanaziemię,wypuszczając
zdłonimiecz.Szybkopróbowałasiędoniegopodczołgać,
leczKrwawyTopórodkopnąłgodalej.
–Wystarczycipojedynku?–zapytałzwyższością.
–Dajmimiecz!Chcęumrzećzmieczemwręku!
–Lagertaprosiłagooprzysługęprzedśmiercią,której
byłapewna.Dlaniej,jakdlaprawdziwegowojownika,nie
byłonicgorszegoniżodejścieztegoświatabezbroni
wręku.
–Ojakieśśmiercimówisz?–prychnąłEryk.–Niemam
