Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
38
Częśćdruga.Sprzętlaboratoryjny
H=
nI
2
[
Br
2
a
+a
2
+
Br
2
+(L–a)
L–a
2
]
.
Dlapunktuśrodkowego(a=L/2)otrzymujesię
H=nI
B4a
L
2
+L
2
.
Jeżeli4r)L,tomożemyprzyjąć,żecewkajestsolenoidemi
H=nI.
Nakońcucewki—solenoidu(a=0luba=L)polewyrażasięwzorem
H=
nI
2
Br
2
L
+L
2
.
(2.22)
(2.23)
(2.24)
(2.25)
Polesolenoidujestjednorodnetylkowniewielkimśrodkowymobszarze.Polejednorodne
wwiększejobjętościmożemyuzyskaćzapomocącewekHelmholtza–Gaugaina
(rys.2.28).Jesttoukładdwóchrównych,szeregowopołączonychcewekowspólnejosi,
oddalonychnaodległośćR,równąichśredniemupromieniowi.Natężeniepolawpunkcie
leżącymnaosicewek,wodległościxodśrodkasymetrii,możnaobliczyćzewzoru(2.21)
wsposóbobjaśnionynarysunku2.28.Wobliczeniachprzyjmujemy,żecewkisąnawinięte
jednorodnienadługościod–Ldo–L
1
orazod+L
1
do+L.DlapunktuPdodajemy
przyczynkipolaodcewekodługościachL+xorazL–xiodejmujemyprzyczynki
odcewekodługościachL
1
+xorazL
1
–x.Dlacewekomałychwymiarachpo-
przecznych(najlepiejpojedynczychzwojów)poletoobliczasięzewzoruupro-
szczonego:
H=
2R
NI
{[
1+
(
1
2
+
R
x
)
2
]
–3/2
+
[
1+
(
1
2
–
R
x
)
2
]
–3/2
}
,
(2.26)
2.28.CewkiHelmholtza–Gaugaina:a)przekrój,b)wyglądzewnętrzny
