Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Lepiejcośtakiego,czegonaprawdędasięsłuchać.
–Muzykapoważnatosięnadaje,alenapoczątekrokuszkolnego.
Wsensie:koniecwakacji,koniecradości,zaczynająsięsmuty
ipowaga.Takiklimatpogrzebowyraczej.
Dlamnietakiekomentarzetochlebpowszedni.Niepojmuję,
czemudlaGąsioratobyłaniespodzianka.Niezdenerwowałsię,nie:
onjestbardzołagodnyispokojny,niewyprowadzagozrównowagi
nawetśpiewAmelii,aonanigdynietrafiawdźwięki.Byłabygwiazdą
showJakonifałszują,gdybytakieistniało.
–Skorotakmyślicie,towłaśniejestokazja,żebyściesię
przekonali,żemożebyćinaczej.
–Proszępana…–WystarczyłospojrzećnaKubę:odrazubyło
jasne,żecośknuje.–Amożetojestokazja,żebysięprzekonać
doinnejmuzyki?
–Toznaczyjakiej?
–Naprzykładdohip-hopu.
Kilkuchłopakówzuznaniempokiwałogłowami.
–O,o!Nowłaśnie,czemunie!
–Dotegoprzynajmniejmożnatańczyć.
–Dawid,tychybaumiesztańczyćdowszystkiego.–Zuza,jak
zwykle,wdzięczyłasiędoDawida.Powszechniewiadomo,
żechciałaby,żebybyliparą.Dawid,zdajesię,niemanatoochoty.
–Nonie,moidrodzy,hip-hopodpada.
–Dlaczego?
Gąsiorusiadłbokiemnaswoimbiurku.
–Popierwsze,ideajesttaka,żetouczniowiewystępują.Ajak
mówicieohip-hopie,torozumiem,żechodziwamonagrania.
–Turzuciłnazwamizespołów,którenicminiemówiły.Niedasię
ukryć,żenietylkomniezaimponowałichznajomością.–Apozatym
szkołatoniejestodpowiedniemiejscedlategotypumuzyki,aisamej
