Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żemieszkajątam„ekscelebryci”.Naszarymkońcu
znajdujesięDunes–mójrewir.Niematutajżadnych
ogrodzeńanibram,codlamoichkolegówikoleżanek
zklasyjestrównoznacznezmieszkaniemnabagnach.
Nigdyniesądziłem,żegrupanastolatkówmożemieć
większąobsesjęnapunkcienieruchomościniżsami
pośrednicy.Powtarzamsobie,żetowłaśniedlatego
zamnąnieprzepadają–bodomojejposesjinieprowadzi
ozdobnabrama.Jakikolwiekinnypowódjestmiznacznie
trudniejzaakceptować.Wynikaztego,żejesteminny.
IchociażSereneteżjestinna,toonazdążyłasię
zaaklimatyzować,ajanie.
Pochylamsię,żebyzawiązaćsznurowadła,rzucając
Sereneukradkowespojrzenie,kiedysłyszęwołanie.
–Hej,Liam!
Obracamsię,amoimoczomukazująsięNoah,Oliver
iStu–trzechchłopaków,zktórymichodzę
narozszerzeniezmatmy–idącywmojąstronę.Jeszcze
zanimzdążąotworzyćusta,wiem,czegochcą.
–Wyskakujzzeszytów,ziomek!–mówią.–Musimy
odpisaćzadaniazmatmy.
Przezchwilęsięwaham,aleostateczniepodaję
imswojenotatkizodpowiedziami.To,jakonidaliradę
dostaćsięnatezajęcia,nazawszepozostaniedlamnie
zagadką.Sąnaprzykładprzekonani,żecałki
toprzeciwieństwoułamków.Podczasgdybezczelnie
zrzynająmojerozwiązania,przenoszęwzrok
naCamerona,chłopakaSerene.Ontojużwogólejest
pozajakąkolwiekklasyfikacją.Nawetniezadajesobie
trudu,żebyzwracaćsiędomniebłędnymimieniem,
poprostuwołanamnie„MiękkaTorba”–atowszystko
dlatego,żerazprzyszedłemnazajęciaztorbąnapasku.
Niemampojęcia,cotakiegoSerenewnimwidzi.Chyba
tylkoto,żejestkapitanemdrużynypiłkiwodnej.Tyle
