Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
lokatorowi.
Kłaniałsiębardzonisko,wypytywał,czyczegoszanownemupanu
nietrzeba,wyraziłswojąradośćzzaszczytu,żegościusiebie
znajomegopanaZałkindaiusiłowałdowiedziećsię,skądpanWinkler
zna"tegoAmerykańca".
Jedynąodpowiedziąnatewszystkiezabiegibyłokrótkie:"Nie
pańskiinteres"izapowiedź:
—AjakbędzieumniepanZałkind,touważajcie,żebyminikt
poddrzwiaminiepodsłuchiwał,botoniezdrowo.Rozumiecie?Bardzo
niezdrowo!
StaryŻydotylesięznałnaludziach,żenieżądałbliższych
wyjaśnień.Zresztąpodsłuchiwanieniezdałobysięnanic,
bownumerzeszóstymmówionopoangielsku.
Załkindprzyszedłpunktualnie.Byłtoczłowiekwyraźnie
chromającynalewąnogę,którawdodatkuswymskrzypieniem
zdradzałaprotezę.Jegodrapieżnatwarzzdużąbliznąprzezpoliczek
iświszczącygłossprawiałyraczejprzykrewrażenie,jakiruchliwość
małych,czarnychoczu.
Klnącstromeschodywszedłnadrugiepiętroizapukał
wewskazanedrzwi,potemzamknąłjezasobąizpośpiechemzbliżył
siędołóżka:
—Halo,kapitanie,cozaradość,żepanawidzę!-zaświszczał,
wyciągającrękę.
Druckizuśmiechempodałswoją:
—Niespodziewałsiępan,co?
—Alecopanujest,kapitanie?Chorypan?Iwtymparszywym
hotelu?DawnowPolsce?
—Powoli,misterJack,bodoprawdyniezdołampanunawszystko
odrazuodpowiedzieć.
—Ach,kapitanie,czyżniewidzipan,jaksięcieszę?Cóż
zapięknydzieńwmoimżyciu!Myślałem,żepanajużnigdynie
zobaczę.Ileżtolat?Chybacztery?
—Pięć-poprawiłDrucki.
—Pięćlat!IjakżeNewYork?Czywciążspirytusjesttakim
dobryminteresem?
—Niewiem.Cóżpanmyślisz,Jack,żejawciążsiedziałemwtej
