Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mudouzależnienia.
–Chłoplubiwypić,towszystko.Dałabyśspokój
–skwitowałtoJanusz,rozmawiającpotemzemną.
–Chybażartujesz?Gdybytosięmnieprzytrafiło,
natychmiastbymnieokrzykniętoalkoholiczką,
aonpoprostulubiwypić,tak?Uważasz,żekilkudniowe
ciągi,przepijaniewszystkichpieniądzy,leżeniebezżycia
wdomuwjakimśstrasznymsyfietonormalnasprawa?!
Biegapoto,żebywytrzeźwieć?!Mamgozrozumieć
iprzytulić,tak?Niedlamniemawyjśćztegobagna,ale
dlasiebie.Niedlamniemazrobićporządekwgłowie,ale
dlasiebie!
Rzadkopodnosiłamgłos,ażZosiaspojrzałanamnie
zniepokojem.Przytuliłamjądosiebieiwestchnęłam.
–Takiesą,kochanie,sprawydorosłych.Nieprzejmuj
sięnimi.
Nieinteresowałomniejuż,coKermelrobi.Gdy
znalazłamgobrudnegoiśmierdzącegowjegowłasnym
łóżku,odruchowochciałamnawetzabraćsięzarobienie
porządków.Zgarnęłampuszkipopiwieiposzłam
dokuchniwposzukiwaniupojemnikanaśmieci.
Myślałam,żebędzietamgdziezwyklewdomach,
wszafcepodzlewem.Alekiedyjąotworzyłam,odkryłam
mnóstwoinnychbutelekpotanichwinach,wódce,
zgniecionychpuszekpopiwie.Toprzeważyłoszalę.
Trzasnęłamzwściekłościądrzwiczkami,apuszki
wrzuciłamdozlewu.Terazjużwiedziałam,cooznaczał
dziwnyzapach,jakipoczułam,gdyporazpierwszy
spotkałamgobiegnącego.Pojęłamteż,zczegowynikały
tewszystkiejegonieobecności,gdyczekaliśmynaniego.
Onpoprostusięzapijałicałymidniaminiewychodził
zdomu.Potemsprzątałtowszystko,wrzucałpodszafkę
izaczynałodnowa.
Wróciłamdodomuzdruzgotana.Aleoniegojużsięnie
martwiłam.Spokojnieczekałam,kiedywytrzeźwieje
iodezwiesię,próbująccośwyjaśnić.
Zadzwoniłpodwóchdniach.Mętnietłumaczył,żebył
zajęty,alepowiedziałammu,żewiemwszystko.
–Byłamuciebie.Widziałamtencałysyforazto,
