Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
młodegowiekuporządniewyłysiały,ostatniprzedstawicielrodu
niegdyśpotężnego,chlubiącegosięstarożytnościąizamkiemokazałym
wWiśniczu,któryjużdawnodoLubomirskichprzeszedł.Mówiono
oubogimStefanie,żepoBarzachtylkozapalczywośćodziedziczył,
boteżwrzeczysamejnazbytprędkochwytałzaczekan,broń
straszliwą,inierazPiotrmusiałwkraczaćiprzyjacielamitygować.
Stefan,chociażgaduła,ominionejwielkościrodurozprawiaćnielubił,
byłmłodzieńcemprostodusznym,bezfochówiwielkopańskich
narowów.Terazteżnaławiesiedziałwrozchełstanejisfatygowanej
koszuli.Opróżnionykufelwymowniepodsunąłposługującym
dziewczynom,tęgimikolorowymwlicznychswoichspódnicach,
zapaskachikształciczkach.Polałosiępiwozdzbanadokuflaimłody
Barzociągnąłdalej:
–Najpierwpreceptornaszwdałsięzlutramiwdysputę
teologiczną,bardzozażartą:dwóchpociął,atrzecijego.Pochowali
mygowWestfalii.DwajpachołkowieodmoruwSaksoniipomarli.
Totrzechrazem.PanGłębockiweFlandriiwbabiesiępotężnejjak
dzwonrozamorował.Przepadł.PodczaszycSkorutadomuszkieterów
sięfrancuskichzaciągnął.MłodypanBełchacki,tensię
zAngielczykamiwzamorskąpodróżwybrał.Pewniegotamjuż
ludożercyusmażyli!
–Jezus-Maria!–wyrwałosiędziewczynie.–Zanicbym
docudzychkrajówniepojechała!
–Amnietochoćco!–zawołałazuchowatodruga.–Bylesię
dziwównapatrzyć!
–Toprawda–przyznałStefanBarzo.–Nacudowaćsięmożna.
Ipiwotamlepsze–dodałpodstępnie.
–Gadaszwaszmość–obruszyłasiętapierwsza.
–Aleniewiastypiękniejszeunas!–zawołałBarzoipróbował
objąćhożądziewczynę.Ażezkuflemniemyślałsięprzytym
rozstawać,opluskałjąpiwem,ażsiędziewczynażachnęła.
