Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wniektórychwypadkachnawetwtakisposób,który
uniemożliwiałdziałanielokalnych,oddolnych
mechanizmówkontroliiochrony,alokalniaktorzy
społecznizaczęliodnajdywaćsiebiewsytuacjiwięźniów
politykiwolności(
prisonersoffreedom
,jakpisałHarri
Englund,2006).Działanieinstytucjiinicjujących
iugruntowującychrozwójwkrajachperyferyjnychwten
sposóbznówwpadłowpułapkęmechanizmu
niewydolności,owej„czarnejskrzynkirozwoju”,czyli
sytuacji,wktórejdobreintencjezawarte
winstytucjonalnychdziałaniachpomocowychskutkują
niekorzystnymiiniszczącymidla„ludzilokalnych”
efektamialbozupełnieinnymirezultatami,niżzakładali
toplaniści.Lokalnespołecznościniepozostająwtym
wszystkimbierneizczasem,podobniejakpracownicy
organizacji,dostosowująsiędomultiplikującychsię
dyskursówipraktykzwiązanychzfinansowaniem
istymulowaniemrozwoju.Mosse(2013)zaczynamówić
jużoetapiepostrozwojuizarazemorefleksyjnej,ale
chwilaminiemalcynicznejpraktycedziałaniawramach
pomocyrozwojowej,zarównopostronieorganizatorów,
jakiodbiorcówprogramówrozwojowych10.
Problempoleganatym,żeodpewnegoczasu
pracownicyagendmiędzynarodowychczyrządowych(ale
teżsamelokalnespołeczności)zaczynająpracowaćnad
czymś,cojestgłębokim,wirtualnympragnieniem,
arozwójstajesięwówczaspewnąformąmaszynerii
pragnień(
desiringmachine
),któresą–naróżnym
poziomie–zaspokajaneprzezdyskursyidziałania
prorozwojowe.Samapraktykainstytucjonalnaiłączenie
znaczeń,asamblażakcjiprorozwojowychstająsięwięc
bardziejrealneniżjakiekolwiekefekty,ewaluacje,oceny
tego,cozostajeosiągnięte.ArturoEscobar(2012:xvi)
odwołujesięnawetwtakichprzypadkach,wodniesieniu
dobadańefektówrozwojowych,doswoistej
„hermeneutykicynizmu”(terminBoaventurydeSousa
Santosa).Samapartycypacjalokalnychspołecznościstaje
sięnaprzykładfetyszem,formąnieświadomejmimikry
(Crewe,Harrison2002:156–162),miejscem,wktórym
„ucierająsię”dyskursyinstytucjonalne,uniwersalizujące
