Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dobrze,dobrze,proszęnamopowiedziećjeszczeraz–
próbujełagodnieScott.–Odpoczątku,proszę.Usłyszała
panihałasynadworze...
Stellapotrząsagłową.
–Niczegonieusłyszałamnadworze.Małysięobudził.
Wstałamdoniegoiwyjrzałamprzezoknowjegopokoju.
Początkowoniewiedziałam,nacopatrzę,tobyławalka
albocośwtymrodzaju.Wyglądałopaskudnie,więc
zadzwoniłampoddziewięćsetjedenaście.Nicniemogłam
zrobić,małyokropniepłakał.Wyrzynająmusięzęby.
Stellapodnosiwzrokiwidzi,jakScottkiwagłową
ipochylasięwprzód.Wyćwiczony.Jegopartnersiorbie
kawę,zerkanazegarek.Stellaodwracasiędostarego
zegaraściennego:pięćpoczwartej.Tak,Jeffskończyłjuż
zmianęiwracadodomu.
–Dziewięćsetjedenaście,pogotowie.
–Tak,dzieńdobry,przedmoimdomemktośsiębije.
Wyglądanato,żenakogośnapadnięto.
–Przepraszam,aleniesłyszępani.Powiedziałapani:
bójka?Przedpanidomem?
–Tak,tak.Ćśś,Adam,ćśś,mójmaleńki.
–Gdziepanimieszka?
–PrzyMagnus.Magnusdwanaścieczterdzieścitrzy.
PozachodniejstronieMcPhillips.Tużzatądziałką,
Przerwą.
Stellasłyszy,jaktelefonistkawzdycha.
–Dobrze,proszępani,czynapadciągletrwa?
–Tak,chybatak...Chwileczkę...Myślę,że...uciekają.
–Wporządku,proszępani.
–Onie!OmójBoże.Ćśś,Adam,wszystkodobrze.
